> home
  
    > speciaal
  
    > auteurs
  
    > teksten
  
    > Brabants
  
    > audio

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

◄ Jan Hoevenaars

 

 

Jan Hoevenaars

verhalen


 

Sombere dronk

 

Zoveel is na 64 jaar wel duidelijk dat ik altijd aan de verliezerskant te vinden ben. Vaker in ieder geval dan aan het pure lot toegerekend mag worden. Ik zit kennelijk altijd in het dal van mijn eigen varkenscyclus. Elke verkiezingsronde stem ik op een partij die het niet haalt. En als ze het wel haalt doet ze niet waarop ik had gehoopt en mocht ze dat toch proberen dan mislukt het vanwege een onvoorziene crisis. Ik kwam voor mijn werk alleen op ontwikkelingsprojecten die het succes alweer enige tijd geleden met die éne goede projectleider hadden zien vertrekken. Voor landen waarop ik me probeerde te specialiseren zag het er meteen ook al niet goed uit. Pronk sloot Indonesie, van Ardenne verklaarde India uitontwikkeld, Koenders hield niet van Egypte en Mugabe hield niet van Koenders. Over het mens Herfkens wil ik het liever helemaal niet meer hebben.

Murphy's Law zegt: als iets fout kán gaan, dan zal dat ook met zekerheid ooit gebeuren. De wet is later door gevoelige naturen uitgebreid met: ... en wel op het meest ongelukkige moment. Voor mij geldt dat als iets fout kán lopen, het ook fout zál lopen en wel meteen. In mijn persoonlijke Murphy formule moet iemand ooit een plusje door een minnetje vervangen hebben. Mijn magere hoop is er dus op gesteld dat ook het omgekeerde voor mij waar moet zijn: als iets goed af kan lopen, dan zal dat zeker nog eens een keer gebeuren maar dan alleen op mijn allerlaatste moment.

Alles begint altijd bij het begin maar meestal daarvoor. De geboorte is niet wat het lijkt en de conceptie ook al niet. De eicel waaruit mijn kleindochter is geboren ontstond in de baarmoeder van mijn vrouw die op haar beurt weer uit de krachten van haar grootmoeder heeft geput en die ook al. We hebben hier aan vrouwelijke zijde met dubbel haasje-over van doen. Van de sombere kant bekeken is de mannelijke bijdrage aan het op gang houden van deze cyclus niet veel meer dan de poort van slot doen. Nou, daar heb je geen 3,5 miljard sleuteldragers voor nodig, want het is een passe partout systeem. De ongeveer gelijke verdeling tussen de aantallen der beide sexen is biologisch gesproken dus een zeer inefficiente bedoening en vanuit evolutionair oogpunt waarschijnlijk een dood spoor. Het had anders gelegen als mannen na hun sleutelrol te hebben gespeeld, zouden worden verorberd, zoals bij de familie Spin gebruikelijk is. Dat dat niet (vaak) gebeurt heeft meer te maken met de door hem verleende financiële ondersteuning dan hoe hij smaakt, is mijn veronderstelling. Dat is dan mijn soort van geluk. Proost!

 

 

Piekerding

Ik ben niet van gisteren

en ook niet van vandaag.

Wie weet ben ik van nooit

en mogelijk zelfs van nergens.