Bij ons vruuger tege kerst

kwaam er veul bij kèèke.

Den kerstbôom wier toen aongetèùgd

waor alles vur moes wèèke.

 

Den kerststal mee zôn lempke d’rin

had ons pa ôot èùtgezaogd.

Èùt triplexplaot, ge wit dè wel.

En dè waar hêel geslaogd.

 

Mar et míste spraak me aon

dè kerstklêed daor op taofel.

En klêed mee zonne schôone raand

mee zonder éne raofel.

 

En rooie kèèrs al mee en vlam.

Wè hulst en ôok nog besse.

En kerstrôos en wè dennegroen.

Dè had mèn interesse.

 

Int irste jaor van onze trouw

liep ik is over de mèrt.

Wè zaag’k daor ligge in en kraom…

Et waar de moeite werd !

 

Et kerstklêed van ons tèùs.

De prèès die viel nie tege.

Mar wè gedaon in zôn geval ?

Der waar veul aon gelege.

 

Ik heb et mar gekocht aldaor;

op goei geluk gelêûf ik.

En die van mèn dan straks daor tèùs…

Zô’t blèève bij gegrinnik ?

 

Hêel echt schôon, dè vond ze’t nie.

Dè zaag’k aon der gezicht.

Mar om mèn en plezier te doen

waar ze tóch gezwicht.

 

Irste kerstdaag, niks te zien…

Zógget ze vergete zèèn ?

Effe waochte mèèrege dan

mee en pan mee knèèn.

 

Jao heur.. ge gelêûf et nie..

Twidde kerstdaag moest’s zien.

Et laag op taofel in de kaomer

in nog wel en ommezien.

 

Der kwaame rooie linte op

geleej al in zôn vierkaant.

Wedgwood èùt de kaast gehaold

vur al dè proviaand.

 

Et waar ècht en lekker maol.

Dè waar et, zéker wete…

En of ge’t naa gelêûft of nie…

Nog nôot zôo goed gegete !

 

 

(Geschreven in het dialect van Tilburg)