|
CuBra
|
|
‘Meej kèrst dees jaor wil ik wèl wir is wè aanders…’
Geschreven in het dialect van Tilburg Tekst en illustratie Jos Naaijkens
‘Meej kèrst dees jaor wil ik wèl wir is wè aanders…’, zeej Sjèfke teege hullie Nèlleke. ‘Hoezôo? Wè aanders?’ ‘Ge wit dè we nòg ’n dôos kèrstbôomlèmpkes die we nie gebrèùke oover hèbbe. Dees jaor zô ik ze wèl is teege de raom van de tèùndeure vaastgeplèkt wille zien. Lèkt dè jou niks?’
‘Gaode gij is langs ‘Spèkseevers’ òf ‘Hans Aanders’, Sjèfke. Ge wit wèl die brillemeense die in de Heuvelstraot zitte… Wij hèbbe hummòl gin tèùndeure èn trouwes al hadde we die, dan plèkte ik ze d’r nòg nie teegenaon…’, zi hullie Nèlleke ’n bietje venèènig.
Sjèfke wier d’r èfkes stil van. ‘Èn lèmpkes plèkke aachter de raom òn de straotkaant. Lèkt dè jou dan niks?’ ‘Sjèfke ge zèèt bèst wèl ‘nne goeje jonge, mar löster naa is goed. As ’t donker wòrdt kunne de meense òp straot tòch nie de lèmpkes zien. Gij wilt tòch hèbbe dè saoves de rollèùke naor benééje gaon. Gij hètter tòch ‘nnen heekel aon as de meense bèùte òp straot jou saoves nao ’t eete in oewe stoel bij de verwèèrming zien zitte slaope…’
Sjèfke waar d’r wír èfkes stil van. Hullie Nèlleke waar nie òp d’r mundje gevalle… ‘Houdter naa onderhaand is meej òp, Sjèfke. Ik zat mar zègge. Ik vèèn ’t ammòl mar burgerlek, mar hòfkes die lèmpkes langs de raom geplèkt. Daor zèn ze nie veur gemòkt. ’t Zèn kèrstbôomlèmpkes. Gin tèùndeurlèmpkes. Hummòl nie zô moejlek.’
Nèlleke mar veural Sjèfke zaate dus nòg meej ’n dôos lèmpkes in d’r maog èn ze wiesse nie goed wèsse d’r meej òn moesse.
‘Ik gao ze mèèrge wèl naor ‘La Poebèl’ dieje kringlôopwinkel daor bij de Piejeshaove in Tilburg brènge’, zi Sjèfke. ‘Meschien kunne ze daor iemand áánders die wèl tèùndeure heej d’r meej blij maoke…?’
Peej
ès.
|
