De schôone kerstgedaachte van d’n ober

Geschreven in het dialect van Tilburg
Tekst en illustratie Jos Naaijkens

 

 

’t Waar al jaore de gewônte van d’n Ad…
Alle twidde kerstdaoge vanaaf de woonwèèk ’t Gurke in Tilburg himmol te voet lôope naor de Haajkese kèèrk. Daor stond de schônste kerststal. Die moessie gezien hebbe. Wè denkte van dieje leevesgrôote kemêel. Traone in z’n ôoge kreeg d’n Ad d’r van.

Vur dettie naor hèùs ging moestie mistal nòg èfkes un rietuwêel afwèèrke. Un schaopke over zun bille vrèève, un kèèrs opsteeke en unne stèùver in ’t glufke van ’t knikengeltje douwe.

Halverweege de pelgriemaazje wè bijtènke. ’n Gezèlleg kefeej aon ’t Willemienapark meej un tòffeltje bij ’t raom waar zun faveriete pleisterplòts. Hier trakteerde d’n Ad zun èège op unne jonge klaore! Van gaons en van trugkoms wel te verstaon. Op êen bêen kunde nie lôope.

Mar d’n Ad zaat de leste tèèd nie zo goed mir in zun vel. Hij begôs steeds èèrger te bibbere. 
‘Ad, witte wè, ik zal oe vôrtaon tweej halve gloskes in plots van êen hêel geeve’, had d’n ober gezeejd gehad. ‘Dan lôopeter teminste nie overhêene. Des ôk sund. Daor heej niemand wè aon’.
Dè waar un goeje oplossing. ’n Schôone kerstgedaachte van d’n ober docht ik zôo.

As d’n Ad wir tèùs kwaam vroeg hullie Sjaan aaltij of d’r wir unne schôone kerststal op ’t Haajke stond. Mar of ie van die halve jonge klaore genoote had vroeg ze nôot. Lot mar zitte docht d’n Ad dan bij zun èège. Wè nie wit wè nie deert…