CuBra

INHOUD JOS NAAIJKENS
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
 
 

De kèrstfèèr

 

- tekst en illustratie Jos Naaijkens -


 

 

 

 

Ènkele weeke geleeje han we geluk. Mocht meej naor de kèrstfèèr in ‘De Vurste Venne’ in Drunen.

Zaoterdagsmèèreges vruug. Et waar nòg slap. Aontreej zès euro èn as ge wot konde oewe jas kwèèt vur enne euro. Vur dè gèld moestem nòg zèllef òphange ok. Gaoter mar ònstaon…

 

Bij de irste de bèste kraom waar et al raok. “U móet mee, hè mijnheer…”, kreeg ik van zon kakverkôopster te heure. Om dè òp te mèèreke hoefde nie zon goej ôoge te hebbe, dòcht ik bij men èège. Vruuger waar et zôo dè Zjuul de Corte dè nòg wèl zaag. Teegesworrig zo Stievie Wonder dè nòg wèl zien…

 

Nao ongeveer en ketier kwaam ik den irste manskèèrel teege. Die bofte ok.

 

Die van mèn kreeg onderhaand zin in kòffie. Nèè…, nie zin in kòffie, ze had al die klèèn gebèkskes meej dè marsepèèn der om zien ligge. Ge wit wèl van die verèkte klèèn, waorvan dètter tweej in ene hòlle kies gaon. Ik dòcht èfkes dè ik in Den Haag waar…

 

Et zaat der onderhaand òp…

Teminste dè dòcht ik omdè we al genoeg prullekes vur de kèrstbôom tèùs gekòcht hadde. Mar op wèg naor den ötgang tòch nòg èfkes langs die kraom meej die sjaals waor ge bij ons in Tilburg in de Heuvelstraot veul goejekôoper meej öt zèèt. 

 

Jè, ik heur ze et nòg zègge: “U móet mee, hè mijnheer…”