CuBra

De jaore vèfteg in de kèèrk van de pròchie Treezieja in Tilburg…

We hoefde gelukkeg meej de naachtmis om vier uur gin drie ketier van te vurre vur de gesloote deur van de kèèrk in de rij te gòn staon wòchte om zeeker te zèèn van en goej plòts. Ons moeder paachte die aatij vur en hil jaor.  

As de naachtmis (et waare in dieje tèèd drie misse aachter elkaor!) om hallef zès afgelôope waar ginge we wir naor hèùs. De zèllef gemòkte wòrstebrôojkes wiere in de oove nòg èfkes wèèrm gemòkt èn òp de sneeje krintemik ging goej booter.

As ge dè ammòl òp had gingde netuurlek wir èfkes terug naor bèd. Òpblèève waar der nie bij. Ge moest naomelek der vur zörge dègge den irste kèrstdaag genoeg ötgeslaope waar. Aanders smòkte oe gebraoje knèntje nie. Ge had et tòch zeeker nie vur niks en hêel jaor geaajd èn vèt gemèst…

Bij ons tèùs vonde ze en gebraoje knèntje van oe èège veul lèkkerder as intje van de poelier. Mar ik waar nò de kèrstdaoge de pieneut as ge begrèpt wèk bedoel. Ik had ok gin knèntje mir in ooverènsie. Zôo doende moes ik aatij tòt et vurjaor wòchte vur dè ik der wir intje kreeg. Dan wiere der naomelek wir nuuwe geboore. Vur dè ik naor schôol ging had ik verlôopeg niks om èfkes te aaje.

Èn moete weete dè ik in dieje tèèd ok nòg gin vriedinneke meej en angôora truijke der òp nò hield. Ge wit wèl, zon grietje meej zon zaacht truijke dè ge zôo is lèkker kon aaje...  

Kunde nògaon…

Niks vur jou, en knèntje…?

De leege knèènekôoj kunde graaties vur niks krèège.

Snèl beslisse sievoeplè, aanders gaotie òp Marktplòts…