CuBra

INHOUD JOS NAAIJKENS
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
 
 

Middelbaore schôolperiekele

oftewel

alle begin is moeiluk

 

- tekst Jos Naaijkens -


 

 

D’r laag bij Eveline ’n briefke van Tie-eN-Tie-post op d’n durmat. Of ze twee hèùze verder ’n pèkske wilde ophaole…

Ze wies al precies wètter in zô zitte. “’t Zulle m’n schôolboeke wel zèèn…”.

 

’t Waare d’r ’n hêel stel.

“Moete die ammòl gekaft worre ?”. “Belt oe oma mar op, die heeter verstaand van. Die hee vur de klas gestaon, die is schooljuffrouw gewist …”, gaaf hullie moeder heur de raod.

Oma heeter inderdaod tèèd vur ötgetrôkke. ’t Ging d’r nog goed aaf. Op alle boeke wier ’n plekplòtje geplakt om d’rre naom en ’t vak d’r op te zette.

 

Heur fiets is ’n aander sjapieter.

Meej ’n fiets, waor ge ôk meej naor de baozesschôol gereeje waart, naa naor de middelbaore school gaon, kon nie. Dèrrom mocht ze vurrige week al ’n omaasfiets  ötzuuke. Vruuger zin wij pestôorsfiets. Mar omdètter tegesworrig bekaant gin pestôors mir zèn, meude dè nie mir zegge. Meej ’n omaasfiets zèède “in”…

 

Klêere, dès ôk wè…

Hullie moeder had innigte weeke geleeje nog gevraogd of ze mee naor de stad ging om wè bloeskes en ’n broek te gaon kôope. Eveline had toen de bôot mar afgehaauwe. Ze wôtter nog efkes mee wòchte. Irst is de irste week van ’t schôoljaor  kèèke wè aandere òn hadde. Stel oe èège is veur dègge öt de tôon valt. ’t Moes nòvenaant ammòl wel “vet” zèèn wè ge òn did…

 

De vrijdag vur de irste echte schôolweek waar ’n kennismaokingsles geplend. De klasseleraar legde van alles èùt. Hoe de weg naor de pleej en de klöskes te vèène en meer van die dinge.

Ge mocht ôk nog ’n vraog stelle. “Offer ôot êene verlôore gelôope waar..”, vroeg ‘r intje. 't Waar ôk zôn grôot gebouw…

 

“Wè denkte dè oe lievelingsvak is”, vroeg de leraar òn iederêen. “Geschiedenis”, zi Eveline, “omdèk archeoloog wil wòrre…”.

Dè heej ze wel geweete dè ze die opmerreking mòkte. “Geschiedenis is ’n stom vak”, zin sommigte klasgenoote nòdderhaand.

Jè, ge meut nôot zegge dègge geschiedenis en döts leuke vakke vèndt. Daor moete mee ötkèèke. Aanders worde meej oe èège wôorde om oe ôore geslaon en hèdde gin lèève mir op schôol…

  

Smòndags in de irste schôolweek, jao hôr… Ze kon d’r klöske al nie mir vèène. Dan mar on ‘nne grôote jonge gevraogd waor die waare. Vur schut hè…

Saanderendaogs, dinsdag, fietste ze smèèreges naor school. Hullieje pa moes vur z’n wèèrk ôk aatij meej de fiets dieje kaant van d’r schôol èùt. Hij kwaam d’r aachterop gereeje.

Eveline ging van de wirrumstèùt steeds traoger rije. ’t Leek op ’n gegeve mement wel  ‘nne “suur plas”…

“Papa, ik vèèn nie leuk dègge meefietst”. Daor kon hullieje pa ’t mee doen. Dè kunde as pa trouwes ôk nie maoke. Oe dochter gao wel af vur d’r klasgenoote. Schaand…

 

Mar nao ’n week schôol zaat ’t mee d’r immitsj toch wel goed. D’r kwaam bij heur dur de straot ‘nne jonge van vèèf VeeWeeOo gereeje. Op ’n brommerke nog wel.

Hij zwaaide…

 


(In het dialect van Tilburg)