CuBra

Vruuger bij ons in de Mister Stormstraot (in Tilburg)

- Jos Naaijkens -

De Mister Stormstraot, ge wit wel, die straot die ötkomt op ‘t Tresiaplèèn…

Ge begrèèp ‘t denk ik al. Ik zèè d’r intje van vúr de kèèrik. Hummòl gin verdienste en ge moeter mèn ôok nie op ònkèèke. Dè komt omdè ons pa en smoeder d’r toedertèèd wònde. Smoeder wònter trouwes nóg. Int zelfde hèùs, waor ik gebore ben. Tis dus mèn gebòrtehèùs.

Ik zèè ‘n oorlogskiendje. Mesgien wel gemòkt in de (schööl)kelder bij ons tèùs terwèèl ‘t luchtallèèrem afging. Mar ik hebber niks meej geleeje goddank.

Mar ‘t ha nie veul geschild. In ’44 isser bij ons tegenover in de Le Sage ten Broekstraot, fèftig meter van ons vandaon, ‘nne granaot ontploft. ‘n Schèèrf hiervan is in mèn beebiekaomerke terèècht gekoome. Alles is nog goed afgelôope. In de deur van dè kaomerke hebbe ze nòdderhaand ‘n nieuw stuk in de deur gemòkt. Dè is bij ons tèùs nog aaltij te zien. ‘n Rillekwie öt den oorlog zumme mar denke...    

Vogels van allerhaade sort wònde der.

Twee hèùze vur ‘t Tresiaplèèn op aon hadde “tante Alie”. Mevrouw Swinkels wel te verstaon. ‘n Pront meens. D’r wier van gezééj desse in d’n oorlog int verzet gezeete had, saome meej “den Frik”. “Frik” waar ‘n pseudoniem vur frater Frederico, hoofd van de jongesschôol.

“Tante Alie” had gin kènder, mar wel ‘nne vent. Die deej iets in verzeekeringe of stinkôole, want in d’r vurtöntje hing d’r tege de muur ‘n schôone plaot meej zôoiets d’rrop.

Begin jaore vèftig ginge wij bij heur iedere woensdagmiddaag om vèèf uur tilleviezie kèèke. Alle kènder öt de buurt mochte koome. We moeste ons schoene ötdoen en in de keuke zette. Soms zaate we wel meej dèrtig kènder in d’r höskaomer, ammòl vur zôn klèèn teeveeke meej zôn klèèn bild wè nie presies in’t midde van ‘t toestel zaat.

As tante Hannie ons goejen dag had gezeej kont beginne. Dappere Dodo, Swiebertje, ge kent dè wel.

Om hallef zes waar de “vurstelling” afgelôope en ginge we wir nòr hèùs op aon.   

De femielie Oosterbaan wònde op nummer 10.

En höshaawe meej negen kènder. Niks biezonders in dieje tèèd zulde zegge. Mar d’n oudste waar ‘nne zoon en daoronder kwaame nog aacht mèskes. De naome kan ik nog opdreune: Jan, Bep, Wies, Mia, Trix, Gemma, Els, Hetty, Annelies.

Ik benner nôot aachter kunne koome óf hullië pa en Jan ‘t naa slèècht hadde óf desse verwend wiere.

Hullië pa waar in ieder geval wel veul van hèùs. Hij had ’t druk meej cursussen geven. Assie tös was, waar de sèère meej ‘n TL-bèùs verlicht en gaaf ie les. Ge konter oe middestaandsdieploma haolen vur as ge ‘n èège zaok wilde beginne.

Begin jaore fèftig waar ie d’n offiesjêele Sinturreklaos van Tilburg. Hij beunde tèùs wè bij en kwaam dan in vol ornaot bij zen èège kènder op bezuuk.

Dan wiere de kènder van ons gezin ôok aaltij ötgenodigd. Daor waar ik nie zô blij meej. Kwaar bang van dieje meens èn kroop onder de tòffel. Zônne bange schèètert waar ik.

Midden jaore vèftig waar ie gin Sinturreklaos mir mar Mozes in de Hèllig Hartstoet. Dan wier d’r dur ons wellis òngebeld meej de opmerking: “Wij koome ‘t mandje haole”. “Wèlk mandje”, wier dan gevraogd. “’t Mandje waor Mozes in geleege heej” zin we dan. En gelaage dè we hadde…    

De CTM, de mellikfebriek, waar nie wèg te denke öt onze straot. Links bij den ingang laag aaltij ‘nne bèèrg meej afval van kepotte lege melkflesse. ‘nne Keer hadde we meej ‘n paor vriende en prakties gaove lege fles d’r öt gehòld. Iederêen zééker om de burt in. Toen hebbe we die fles bij échte “zèèkers” òn de klink van de vurdeur gehange en òngebeld.

Die meense hebbe nòdderaand écht wel veul wèèrk gehad om de hal schôon te maoke.

Mar ik heb mèn lèève gebeterd en ben vòrtaon aaltij naor ‘n echte WC gegaon.      

’t Bisje is toch dôod…)