CuBra
INHOUD JUANITA STACHOWITZ
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
KUNST
FOTOGRAFIE
AUDIO
SPECIAAL

Juanita Stachowitz

Hoezo hoogtepunt van de schepping?

Waarom zijn de meeste mensen ervan overtuigd dat onze soort het hoogtepunt van de schepping is? 

Terwijl ik 's avonds mijn longen uit mijn lijf sta te blèren om onze zonen van 12, 14 en 16 respectievelijk veel te laat, te laat en hopelijk nog op tijd hun bed in te krijgen denk ik met afgunst en bewondering aan de zwaluwen op ons vakantieadres in Tsjechië. Hun nestje zat onder de dakrand geplakt boven de deur naar het terras. Het stoepje was bedekt met uitwerpselen en het naar buiten gaan bleek elke keer weer een risico, maar dat hadden we graag over voor het prille geluk van deze vogelfamilie.

Pa, ma, 3 kleintjes. Ze woonden in een bolvorm van klei, zorgvuldig door moeder gemetseld met door vader aangevlogen modder. De opening aan de bovenkant was zo klein dat je alleen de snaveltjes of de poepgaatjes kon zien, al naar gelang er gegeten of gescheten moest worden. Op vaste tijden kwamen pa en ma als kamikazepiloten aanscheren met insecten om deze in vliegende vaart in de opengesperde snaveltjes te laten vallen.

Elke avond sloeg ik geheel onthaast en onder het genot van een glas wijn ontroerd dit tafereeltje van zorgzaamheid gade. Terwijl pa en ma af en aan vlogen was het een enorm gekwetter in het nest. Als mijn jongen aan tafel zo om hun eten zouden schreeuwen, zou ik overspannen de keuken uitrennen, bedacht ik met bewondering voor het ouderpaar. Maar het meest treffende staaltje van superieur ouderschap moest nog komen. Genoeg is genoeg, moeten pa en ma gelijktijdig bedacht hebben. Met dezelfde kamikazevlucht doken ze vlak na elkaar het nest in en vanaf dat moment was het totale rust. Ruhe, silence, silencio: geen piep meer. Respect!

"Mam, kom je welterusten zeggen?". Ik ben weer terug in Den Bosch en mijn jongen piepen om het laatste beetje aandacht voor vandaag. Drie keer een aai over de bol en de vijf, bij de jongste zo onopvallend mogelijk een kus op het koppie. En dan nu lekker slapen. Ten-minste ... dat hoop ik.