CUBRA

INHOUD LAMBERT G. DE WIJS
HOME 
BRABANTS
TEKSTEN
AUTEURS

 

Nieuwe Tilburgsche Courant - donderdag 13 juli 1933

 

 

De Notenboom 2 (slot)

 

Ons laatste artikel over den Notenboom, heel deftig spreekt men in vakkringen nog wel eens van de Notelaar, heeft allerwege in onze stad de aandacht getrokken en uit de goedkeurende mededeelingen blijkt dat men over 't algemeen, en dit strekt de Tilburgsche bevolking tot eere, wel gevoel heeft voor het schoone in de natuur, in casu dit natuurwonder van den Notenboom. Van verschillende zijden dan gewerden ons nog eenige bizonderheden over de geschiedenis van dezen merkwaardigen boom, waarvan er eene ons ontgaan was en voor welke mededeelingen wij dan ook zeer dankbaar zijn. Wij zullen dit verhaal in 't kort weergeven en laten dan den belangstellenden lezer aan 't woord, in al zijn ongekunsteldheid.

"Percies, van L., daor hedde goed aon gedaon mee nog 's op dieën boom te wèze, waant schonder is er gin, dè week zeker. En schón dè 't ie vruger waar, 't is na gin gelijke mir. Ik hem vruger nog goed gekend, waant ik zij nou al lang over de zeuventig, dus of 'k 't kan weete; en zoo lang ik weet heet ie nou al 7 of 8 groote takke kwèèt, 't waar kollesaol. Mar witte wanneer dèt ie veul geleë hee, wanneer dèt ie de groote klap hee gehad; waocht is... dè waar... jè, op 13 Januari. Van 't vollegende jaor is 't 39 jaor geleë dè de boerderij is afgebraand. Die stond nie waor ze nou staot laangs de Vogelstraot mar precies 'n kwart slag om, vlak achter den boom. Zooals de boerderij nau stao, staot'ie er een hil end aaf.

't Waar midden in den wènter en koud dètet waar. Midden in den naacht, daor heurden me roepe: 'De Notenboom staot in braand, de Notenboom staot in braand.' Mee den Notenboom, daor waar natuurlijk de boerderij mee bedoeld, mar we kende de boerderij nie aanders als de Notenboom. Wij op en er naor toe. En wezenlik nie alleen de boerderij stond in braand, maar ok de Notenboom ha veul te lije, waant dar die direct achter de brandende boerderij stond, sloege de vlamme tegen de takken aon. 't Waar om te schreeuwe, waant we dochte nie aanders of hij zou hillemaol mee verbraand zèn en dè zou wezenlik sund gewist zèn. Mar toen de boerderij 'n tèd aan 't braande waar, keerde, zooals dè aaltij bij 'n groote braand gao, toen keerde de wend. Mar mee dèt al hee den boom toen 'n groote klap gehad en dè is ie nie mir te bove gekome. 't Is toch sund war, zoone schoonen boom."

Tot zoover onze gemoedelijke oude vriend, die in z'n jongelingsjaren reeds zooveel liefde voor den boom had, dat deze ijselijke nacht nooit uit zijn geheugen is gegaan en hij nu nog met weemoed aan den glorietijd van den boom terugdenkt. En werkelijk toen wij den boom nogmaals inspecteerden, konden wij nog goed aan den vroegeren boerderijkant de gevolgen van den brand bemerken; verscheidene groote takken zijn daar afgestorven.

Wanneer men bijgaande foto van den boom, welke pas eenige dagen oud is, beschouwt, dan ziet men dat verscheidene takken zijn afgestorven en afgevallen en dat eene tak links boven in den boom dit jaar afgestorven en gereed is om omlaag te tuimelen, één stuk hangt er al los bij. De notenboom, welke rechts van den groote staat, is een boom gekweekt van een noot van den groote. De jonge notenboom is er reeds een van gepasseerden leeftijd en van tamelijk grooten omvang. Wanneer men deze vergelijkt met den ouden boom, dan komt deszelfs majesteit wel bizonder naar voren en kan men naast de eerbiedwaardige hoogte, ook den eerbiedwaardige omtrek van den stam benaderen.

Men deelde ons tevens mede, dat volgens de overlevering bij dezen boom werkelijk slag is geleverd en dat de boom daardoor ook vernieling heeft ondergaan. Nu is er voor eene legende en familie-overleveringen altijd eenigen grond aanwezig, zoodat wij dit gerust bij de geschiedenis van den boom kunnen voegen. Bij de foto zou men aan den stam ook een gat ontwaren, dit is slechts een vergroeiing in den stam.

En hiermede nemen wij voorlopig afscheid van den Notenboom, in de hoop dat hem nog een lang leven beschoren moge zijn. Intusschen danken wij de lezers en lezeressen voor de levendige belangstelling aan de geschiedenis van den wonderlijken boom betoond.

 

GERARD VAN LEYBORGH