Laatst had ik een gesprek met een vriend over ‘heimwee naar dingen van vroeger’. Vroeger, in de breedste zin van het woord. Televisiehelden, zoals Nils Holgersson. Ook Alfred J. Kwak met zijn Hitler look-a-like, de kraai, of Wickie de Viking (waarvan nog steeds niet duidelijk is of het een jongen of meisje is, maar iemand met zulke goede ideeën moet wel vrouwelijk zijn) kwamen voorbij. En dan die rust van een leven zonder Internet of natuurlijk het grenzeloze studentenleven. Ja hoor, vroeger was alles beter…

Terwijl ik voor me uitstaarde begon mijn rechterwenkbrauw overdreven puntig op en neer te stuiteren. Vroeger? Alles beter?

Mijn studentencarrière begon zeven jaar geleden. Mijn eerste huis, wat hét walhalla zou moeten zijn, was vreselijk goor. In de keuken was de spaghetti altijd donzig, de gordijnen in de gedeelde woonkamer plakten aan elkaar van opgedroogd (lichaams-)sap en voordat ik de badkamer binnen kon lopen moest ik verplicht door de jointwalm van mijn huisgenoot heen. Zo in m’n sas met high-das.
Ook boodschappen veilig opbergen was een sport. Grote kans dat er de volgende ochtend een briefje op de koelkast hing: “Sorry, buuf… honger!” Weg eten.

En waarom ik sindsdien niet meer geloof in de fabel dat klussen echt iets voor mannen is? Na een week zonder douchekop en een wastafel die verstopt bleef, werd de huisbaas gebeld. Die kende wel een neef en die zou een mannetje bellen die iemand langs zou sturen. Een week later kwam Theo de klusjesman. De meest onhandige, incapabele klusjesman die er in Brabant rondliep. Hij had maar een klein scala aan oplossingen en gaf altijd één van de volgende antwoorden: “Da mot effe geplakt worden”, “schroefske” of “huukske”. Het resultaat was een blijvende sloot in de wasbak en een douche die je tijdens het douchen vast moest houden.

O ja, en voor de zekerheid haalden we ook ieder jaar maar een griepspuit, omdat we het anders in ons eigen huis niet zouden overleven. Tja, vroeger was alles beter… voor je weerstand. Dat wel!