Men Tilburg

Zeg Tilburg ik moet es mee oe praote,

Want nou nao twee en sistig jaor,

Is 't dè ik jou moet gaon verlaote,

nie te geleûve, mar echt waor.

As ge in Tilburg bent gebore,

Bent opgegroeid, naor school gegaon,

Er het gewerkt en er getrouwd bent,

Kan dè nie zonder hartzeer gaon.

D'r kwaam iemand van de geminte,

Dè was vurspeld, al jaore lang,

Wij moese net as hêêl veul boere,

Daor weg, vur 't algemeen belang.

We hebbe vèèf en dertig jaore

Daor aon de Reeshofdèèk gesjouwd,

'nHöshouwe mee vier schôôn kender

En 'n bedrèèf daor opgebouwd.

We hebbe daor hèèl veul gelaage

Mar ôk gejankt zô aaf en toe,

en ôk gefist en veul gezonge,

Zô iedere Tilburger dè doe.

Nou kunne we nie mir gaon kèèke

Naor 't plekske op de Reeshofdèèk

Waor alles vur ons is begonne,

't Is ammòl mee de grond gelèèk.

Nou hebbe we 'n plek gevonde

waor we ôk hêêl tevreeje zèn,

Mar Tilburg ik zal oe nôôt vergete,

Dè kan nie , want gij zit in mèn.

IK hou van oe Tilburg,en oew taoltje,

Van oew revue en oew diktee

Ik zal oe aaltij blèève roeme

En draog oe in m'n hart steeds mee.