Normaol koome ze hier aaltij aachterom, mar asser òn de vurdeur wordt gebeld dan ist iemand meej en kollectebus, of ze zèn òn et verkeerde adres. Mar ik denk dè we’t wir gehad hebbe vur dees jaor.

‘T begint aaltij meej Jantje beton, èn dan om mar wè te noeme, De Hartstichting, De maag lever darmstichting, ‘T kankerfonds van Kôonegin Willemina, "t Rooi krèùs, De nierstichting , Diabeetes, de stichting vur Geestelijk gehèndicèpte, de Leepra stichting, ‘t Astma fons, èn ik weet nie wè ammol nog meer. As de bel gao dan neem ik men portemeneej mar vast meej.

Vruuger kollecteerde ze in den bioscoop onder de pauze van de film mistal vur êen of aander goei doel. En op Zondag in de kerk netuurlijk.

Mar as ik bedenk wètter vruuger ammol òn de deur kwaam, dè was hil wè aanders. En dan gao ik hêel ver trug zeg mar sèsteg jaor geleeje.

Den bèkker èn de slaager die kwaamen aaltij aachterom, die han en transportfiets bij der , meej en grôote maand veurop en die kwaame èlken dag. En òn de vurdeur kwaam elken dag de melkboer meej en douwkèèr meej enen hond eronder die moes hèlpe trèkke. In die kèèr had ie en paor melkbusse staon waor dèttie meej en maotbuske van ennen halve liter in oew pan schepte wè ge nôodig had. Dè noemde ze losse melk, èn mistal laag er zon bietje en blauwig waos op dieje melk, dan was ie òngelèngd meej waoter. Hij had verder allêen gortepap èn karnemelk bij em, as ge pudding wilde dan moeste em zelf kooke.

De gruuntenboer die kwaam elken dag meej pèèrd èn kèèr, èn dè pèèrd had de verveelende gewònte om bij ons vur ‘t hèùs gòn stòn te piese, daor was ons moeder nie blij meej . De gruuntenboer zelf had ok en gewònte, hij deej gruunte of frèùt in de weegschaol en dan douwden iemeej z’n vingers op de schaol zò dèt meer leek as dèt was, daor moese we van ons moeder goed op lette .

En aaf en toe dan kwaam et mosterdmènneke òn de deur, die zaag er aaltij hêel netjes èùt, alles gepoetst tot èn mèt zen tunneke meej koopere baande, mar ok zen schoene. En wèffer glas dèttie ok vol moes doen, hij mikte meej zen houte lepeltje der nôot nèffe.

Wie dètter ok aachterom kwaam in de wènter, de kolenboer die et koolehok steeds bijvulde, meej die zwaore zakke op zene nek. Op ene Woensdag môoge men tweej ouwere bruurkes meej op zene toer. Hij reej meej pèèrd en kèèr èn hullie môoge nost Bernard op den bok zitte. Toen ze ‘saoves tèùs kwaame zaate ze alletweej onder de sproete. Onze Kees vertelde hêel presies hoe dè was gekoome. Dè pèèrd dè schommelde as ie liep meej zen dikke kont op en neer, èn ineens ging zene stèrt omhôog èn frrrrrrrrrrt en hêele lange natte scheet èn zôdoende, èn dörrom ginge ze dus niemir meej.

‘t Brònôliemenneke kwaam ok aachterom, ons moeder had in den òrlog en petrôliumstel om te kunne kooke as er wir es gin gas was. As dè mènneke binne was gewist dan bleef et nog lang stinke, mar ge waart al blij dèttie kwaam.

Ok werd er geregeld gebèld dur ene toddenboer meej en bakfiets, die kwaam om todde èn knèènevelle. Nòvenaand wèttie òn todde krêeg gaaf ie en paor cènte of soms en pepiere meulentje. Mar as ge gin zin had om iets bij mekaare te zuuke, dan zidde gewoon meens we hebbe niks as todde.

En Vrijdags zètte iederêen zene völlesbak op straot, gin emmers of klikoos want die waare der nie. Nèè iederêen had toen enen èègegemòkte völlesbak, wij han enen houtere meej òn swirskaante enen handvat, die had onze Pa zelf gefabrizeerd. En die bakke die kwaame ze leegmaoke op ene grôote platte waoge, in de zomerdag was dè enen hôop gestobber en enen hôop stank.

Soms kwaam er ok ene marskraomer langs de deur, meej illestiek èn gaore nolde en spelle, schoenfeeters èn borsels èn schoenpoets, èn nog meer van dè spul.

Mar veul spannender was et as dieje schèèresliep langs kwaam, meej ene woonwaoge waorop ie ene slèpstêen had staon dietie meej zene voet liet draaie. Dè waare echte zigeunerlui, vrouwe èn kènder derbij èn as ze in de straot waare deej iederêen de aachterdeur op de knip, want et gebeurde wel es dè as ge on de vurdeur stond te kèèke dèsse intusse aachterom binne kwaame. Dieje meens zelf had ene rauwe haorbos èn ene zwarten baord , en assie dan mèsse on et slèèpe was zaat ie steeds op dieje stêen te spierse. Ik vond et aaltij spannend omdè et praotje rondging dè die zigeuners wèl es kiendjes meej name.

Verder kwaam er ene èèrpel boer meej en èrdkèèr meej en pèèrd erveur, die belde nie on de deur mar had zelf en bel bij em èn hij riep hil de tèèd èèrepul, èèrepul, Pauke Verhaage was dè.

Soms kwaame ze van de firma van Casteren meej ene grôote dichte pèèrdewaoge waor van die forse Belze pèèrde vurliepe, en om de wiele zaate van die èèzere baande heene, as die dur de straot reeje dan stonde bij ons in de keuke de potte op et rek te rammele. En as die pèèrde van aachtere iets hadde laote valle was er ene buurman die dè metêen op kwaam scheppe want dè was goed vur z’n rôoze zeetie dan.

In et sezoen van et frèùt dan gebeurden et dètter boere aarbeie per slof , of appels èn pèère meej den vollen emmer hêel goeiekôop kwaame verkôope. Aanders wier alles op de veiling durgedraaid èn zôo waare wij er goed meej.

Mar vruuger han we zelf ok frèùtbôome in de tèùn èn de buuren ok, èn waor ge veul van had dè wier onderling geröld, gij enen emmer pèrzike of prèùme èn wij enen emmer kersen of iets aanders. Dè leste doen we nouw ok nog wel hier in de Kets . Mar vur al die aandere dinge moete we zelf op pad nor den bekker de slager de super afijn noem mar op.

Ik wil nie zègge dè vruuger alles beter was, mar et was in ieder geval wel drukker on de veur èn aachterdeur.