Wij hadden de afgelôope week,

vier-russe hier in hèùs.

We han ze nie ötgenoodigd,

dus iets was er nie plèùs.

 

Ze bezörgden ons veul ooverlaast,

‘t begon meej niese en veul proeste,

veul zaddoeke en hoestdrankskes,

teege dè benauwde hoeste.

 

En da ineens zit alles dicht,

oew neus èn ok oew ore,

en zelfs oew ôoge èn oe kêel,

En oew stem zèède ok verlore.

 

Ge zwit èn ge hèt toch kiepevel,

en al oew eete smòkt net hooi,

nòst oew bed stao klèèngesneeje jèùn,

dan krèègde wir lucht, al stinkt dieje zooi.

 

Toen waare wij ‘t toch wèl zat,

en zette de teegenònval in.

gingen ònt grokke meej flink wè kejak,

èn verzoopen er zô alle vier-russe in.

 

Dus wè ik iederêen òn kan raoje,

lot ze oew hèùs nie binne,

Kome ze toch, onthouwt êen ding,

Meej ouwerwètse grok kundet van hullie winne.