Maajmònd Mariamònd

As ik de Maajmònd heur vernoeme,

doe mèn dè denke on heel veul bloeme.

Appel èn pèèrebloesem èn seringe,

en saome veul Marialiekes zinge.

Smèèreges te voet nor de Hasselse kapel,

dè din we hil de maajmònd wel.

Al was dè wel en gloeiend ènd,

mar hêel wèèd lôope waarde wel gewend.

Daor ginge wij de rôozekraans bidde,

en as ge veul tèèd had ok nog den twidde.

Op straot bij de kapel stonde aatij kraome,

meej snoep meej aawerwetse naome.

Meej zuuthout èn joodevet èn bakkesvolle,

kwattasoldaote èn van die gröote zuurkesbolle.

Mar vur ons wier dè spul alleen op Zondag gekocht,

dur de week hebbe we toen iets aanders bedocht.

Want muug van et lôope en bidde gewòrre,

begonne ons maoge behoorlijk te knòrre.

We liepe wir trug langs de èkkers in de rèèt,

en daor ròkte de boere meenig knòlleke kwèèt.

We waare zôo ’n paor uur onderweege,

vur we thèùs onzen irste botram kreege.

Om daornao voldaon nòr de school te gaon,

in de maajmònd dènk ik daor nog dikkels aon.