'Taofele' op z'n Tilburgs 'Tòffele'

Vur mèn ist tòffele begonne in mene kènderstoel. Nost onze Pa en ons Moeder, èn tweej ouwere bruurkes die dè al konne. Daor zaate dan op oewe trôon en ge krêegt van ons Moeder allerlei hapkes toegeschove.

En mènne stoel was nie zôomar ene kènderstoel, dè was er êene meej meer funksies. Hij was ötgerust meej in de zitting en dèkseltje waor ge en pötje onder kost schèùve. Dus eigelijk kòste laoje èn losse tegelèèk. Mar dè vond ons Moeder niks, want stel oew es veur dègge dè oew èège ònwent ,dan zò dè en aorig gedoe geeve as ge ouwer zèèt, zonne Kakstoel.

Hij kon trouwes nog meer, der zaate òn de vurste pôôte en paor scherniere,èn as ge daor de hôkskes van los mokte dan kon de onderste helft nor veure wòrre geklapt, èn dan wier den onderkaant en flink tòffelblad. Ge had dan de römte om flink te kliedere, èn ge kost nie bij et tòffelklêed om alles van de tòffel te trekke.

En toen moes ik venalles pruuve, zuut zout zuur èn bitter, èn dè viel nog nie meej.Aon de smoeltjes die ge dan liet zien kon ons Moeder mèrke waor ge wel of nie van hield.Mar alles wènt, zelfs en lepeltje en en vörkske gebrèùke.En dè was mar goed ôok want om de tweej jaor kwaam er en nuuw bruurke of zusje bij ,èn dan moeste en plòtske opschèùve èn kwaamde òn et echte wèèrk toe. Nao veul oefene luste ik et gelèèk , èn dè kunde naa nog zien.

Toen er zeuve kènder waare, wier der elken dag dus flink getòffeld meej neege man. En as er intje zaat te pitse was er aaltij wel iemand die zeej gif mar òn mèn

Mar as ge òk nog es en grôote femilie het, dan isser nog veul meer te tòffele. Meej verjaordaoge as alle ôoms èn taantes kwaame, hadde we òn en ötschèùftòffel nie genoeg. Dan werden er deure op schraoge geleej èn meej en laoke der over hadde plots vur iederêen. En fiste dè konne ze allemòl hèèl goed, nie allêen wè eete èn drinke betrèft.

Der wier aaltij gezonge èn vurgedraoge,èn toen wij de kemuunie en de kènderfisjes ontgroeid waare, èn er vort bij môoge blèève, ginge we dè netuurlijk òk doen. Vurral toen wij, (de jonge garde) verkeering kreege, name wij et over van de ouwere. Wèl bleeve we de ôoms èn taantes ötdaoge om òk iets te doen. Een ôom van mèn moes aaltij,(zòas wij dè noeme) en snip in zen neus hèbbe vur dè we’m zôver kreege. Hij zong dan en hêel onnèùzel lieke, èn krêeg dan en geweldig applaus. Daor han wij de gròtste lol meej zon 55 jaor geleeje.Toen wier elk grôot fist thèùs gevierd, ok onze verlovings èn trouwfiste. Dan kwaam er iemand kooke vur hil de fistgangers, en werden er buurmèskes ingehuurd vur òn de tòffel te bediene. En toen alle bruurs en zusse getrouwd waare , konne we gelèèk durgaon meej irst kopere èn laoter zilvere trouwfiste. Daortussendeur kwaame der ok begroffenisse , èn dôopfiste zôas in elke femilie. En nouw zèn we over en paor jaor òn de gouwe brèùlofte toe.

Teegeswòrrig huure we en zaol as we iets te viere hebbe, èn gon daor fiste, mar et zinge èn vurdraoge, èn et tòffele meej alles erop èn eraon dè doen we nog steeds hêel gèère.