door NORBERT DE VRIES

Elke week een nieuwe beschouwing over een woord

20090219

Papiervisje

Sommige woorden klinken onschuldig. Zo las ik in de krant over de opmars van het papiervisje. Ach, dat klinkt toch lief, nietwaar? Maar een huivering doorvoer mijn leden toen ik bemerkte dat dit visje verantwoordelijk is voor ongehoorde rampen. Volgens het Kenniscentrum voor Dierplagen (daar begint het al te kriebelen) richt het papiervisje grote schade aan in boekenkasten (een angstschreeuw ontsnapt mijn keel). Gruwel! Miljaar! Ik lees hoe het monstertje zich te goed doet aan de cellulose. Amaai! Het vergrijpt zich niet alleen aan oude boeken, maar ook aan behang, foto’s en schilderijen. Bevend van angst lees ik, dat het kleine insect moeilijk te bestrijden is. Ze schijnen vliegensvlug te zijn, die vuilaards. Ach, mijn arme boeken, mijn foto’s, mijn schilderijen, ten prooi aan de vraatzuchtige papiervisjes. Ik ween bij dit verschrikkelijke vooruitzicht. Goejanverwellesluis! Dat mij dit nu moet treffen!

Weg met de papiervisjes, weg met het klimaat! Want het is natuurlijk de schuld van het klimaat. Vale gieren cirkelen hoog in de lucht, het einde der tijden naakt. Daar klinkt reeds de hoefslag. De ruiters van de Apocalyps zullen niet meer lang op zich laten wachten.

Jawel, beste lezer, het tamelijk onschuldige zilvervisje, en het al veel schadelijkere ovenvisje hebben er plotseling (?) een gruwelijk familielid bij. Uit de stam der geleedpotigen, de onderstam der zespotigen, de klasse der insecten, de orde der thysanura, de familie der lepismatidae, presenteer ik u met walging: de ctenolepisma longicaudatum. Het papiervisje kan tot 8 jaar oud worden! Fijn hoor! Entomologisch Nederland vindt het allemaal erg interessant, maar vervloekt zijn ze!

Per omgaande heb ik een hartgrondige hekel aan alles wat vis heet, doch niet zwemt. ‘Visje’ blijve gereserveerd voor wat in het water zwemt en niet op het droge komt, zonder in ademnood te geraken.

Trouwens, nu we toch aan het zuiveren zijn, ook de otter is geen vis. Dat u het weet! De paus heeft ooit eens verordineerd, dat de otter op vrijdag en in de vastentijd gegeten zou mogen worden omdat zijn staart, net als de vis, schubben heeft.