Misschien
ligt het aan mij, maar ik wil het toch even vragen hier
(en ja, het is een suggestieve vraag): Wie vindt de ‘zwangere
vrouwen van Ohra’-reclame wél leuk? Wie moet er wél
lachen om de aldoor plassende en chocolade etende dames
bij de ‘Uitfpufstand’?
Ohra
neemt zwangere vrouwen erg serieus, zoals blijkt uit hun
persbericht. Even een citaatje: "Honderden
zwangere vrouwen konden de verleiding van een zure bom en
de chocolade niet weerstaan. Halverwege de eerste middag
kreeg OHRA de nieuwe voorraden nauwelijks meer aangevoerd.
Ook vielen de loungebanken en de hoofdmassages tussen het
wandelen door enorm in de smaak."
Tja,
deze bijdrage kan nog verschillende kanten op gaan, maar
ik vermoed een zure. Ik zou het bijvoorbeeld kunnen hebben
over de wetmatige dombo-principes van de reclame: een man
met een witte jas is een dokter en een zwangere vrouw is
een muts en bovenal handelingsonbekwaam. Een slordige
vijftig jaar geleden was dit overigens echt zo. Door te
trouwen gaf je als vrouw je handelingsbekwaamheid op.
Klaar. Gelukkig is er veel veranderd hier. Ondanks de
stompzinnigheid van de Ohra-reclame is zwangerschap over
het algemeen ‘leuk’ in Nederland. Ja, we maken er een
echt feestje van met uitpufstands en blije dozen. Hier
wel.
In
Afghanistan ligt dat iets genuanceerder. Daar sterft
iedere 27 minuten een zwangere vrouw door complicaties die
te maken hebben met haar zwangerschap en bevalling. Eén
op de acht vrouwen gaat dus gewoon dood aan zwanger zijn.
Door de ‘gebruikelijke oorzaken’ zoals ondervoeding en
besmettelijke ziektes. De medicijnen die wij bij het
Kruidvat halen, hebben zij niet. Zij hebben zo hun eigen
kruidvat. Dan zijn er nog de vrouwen die tijdens de
bevalling sterven, door een gebrek aan medische zorg. Die
is er namelijk meestal niet. Bijna alle vrouwen bevallen
thuis. Er zijn maar weinig kraamklinieken, en nauwelijks
opgeleide vroedvrouwen. Dat is overigens niet heel erg
verbazingwekkend in een land waar meisjes tot voor kort
niet naar school mochten en waar vrouwen niet mochten
werken.
En
wanneer moeder het niet overleeft, dan geldt meestal
hetzelfde voor haar kind. Drie van de vier kinderen van
wie de moeder overlijdt bij de bevalling sterft in het
eerste jaar. Het is sowieso niet erg gezond om kind te
zijn in Afghanistan: volgens schattingen van Unicef
stierven in 2006 dagelijks 900 kinderen onder de vijf
jaar. Ik heb nog even nagekeken of dit niet een typfout
was, maar dat is niet zo. Helaas. Ik wil niet eens
uitrekenen hoeveel dit is voor heel 2006. Welke grote
stad, bevolkt met baby’s, peuters en kleuters moeten we
daarvoor wegvagen?
Ik
kijk nog eens naar het persbericht van Ohra. Chocolade,
hoofdmassage, win het gewicht van je baby in goud. En de
vrouwen in Afghanistan, wanneer krijgen zij een ‘uitpufstand’?
Zijn de bommen de afgelopen jaren voor hen niet al zuur
genoeg geweest?