Ik bel
aan bij Denis Hendrickx. Als even later de deur open gaat,
word ik gastvrij ontvangen door Denis himself, geen
‘pastoorsmeid’ dus. Achteraf denk ik, ik had hier een vraag
over moeten stellen, maar ja achteraf is het allemaal
gemakkelijk te bedenken. Een van mijn eerste vragen was wel:
‘Is het nu Denis of Dennis?’ Denis komt uit het Frans, maar
is verbasterd tot Dennis (uitspraak). Denis komt van
Dionysius, toevallig ook de patroon van Tilburg. Zo dat
weten we ook weer.
25
jaar Norbertijn
Al op de
lagere school, zo vertelt Denis, voelde ik wel iets voor het
priesterschap. Een kapelaan in mijn geboortedorp Alphen
bracht mij naar de Norbertijnen in Heeswijk-Dinther.
Halverwege de opleiding zag ik het echter niet meer zitten
en ben ik er mee gestopt. Na vele omzwervingen ben ik toch
weer teruggekeerd bij de Norbertijnen. In die tussentijd
studeerde ik aan de leergangen in Tilburg, was ik werkzaam
bij de vredesbeweging Pax Christi en mocht ik in het kader
van mijn opleiding aan de Sociale academie de plannen
uitwerken en mee vormgeven voor wat nu is – jammer genoeg
nog maar even - wijkcentrum ‘De Schans ‘.Twee maal een
periode van vier jaar ben ik lid geweest van de gemeenteraad
en heb ik in de Tilburgse politiek meegedraaid. De politiek
was leuk maar ik was geen raspoliticus. In die tijd is er
een kentering opgetreden en heb ik opnieuw bij de
Norbertijnen aangeklopt. Ik was reeds werkzaam op dat moment
binnen de parochie en bij mijn intrede heb ik dan ook
gevraagd om in Tilburg te mogen blijven.
Na twee
jaar noviciaat, die tijd kun je zien als een soort
verkeringstijd, ben ik ‘officieel’ toegetreden met het
afleggen van de geloften. Afgelopen januari was ik eigenlijk
25 jaar Norbertijn, maar toen kwam het niet zo goed uit om
het te vieren. Het is daarom 6 juni geworden.
Hoogtepunten uit die 25 jaar
- Als
Norbertijn ben je lid van een grote familie. Ik heb bezoeken
af kunnen leggen in India en Amerika. Ik heb daar kennis
kunnen maken met andere culturen en andere religies. Je doet
er zoveel kennis op die je weer kunt gebruiken in de
praktijk van alle dag.
- Ik ben
projectcoördinator geweest bij de bouw van de nieuwe abdij.
Uit het niets iets opzetten, samen met andere mensen
optrekken en de kar trekken, is een geweldige ervaring
geweest.
- In 25
jaar als lid van een kleine leefgemeenschap samen te leven
en samen te werken binnen de wijk Tilburg Noord.
- De
start en bouw van het asielzoekerscentrum ( en de hectiek
rond de sluiting ). Het ontmoeten van andere culturen en
religies kon gerealiseerd worden in het nieuwe project van
Het Ronde Tafelhuis’. Voor mij heeft dat allemaal te maken
met kerk-zijn in deze tijd. Heel fijn is het te weten dat
ook verschillende instellingen en de gemeente Tilburg lovend
zijn over deze initiatieven en projecten.
- Op dit
moment ben ik direct betrokken bij Peerke Donders. Dat
Peerke zo populair is zoals vorig jaar bleek bij de
herdenking van zijn 200e geboortejaar hadden wij
niet verwacht. Eén miljoen euro is er bij elkaar gebracht
voor de bouw van ‘zijn’ paviljoen en dat had niemand
verwacht.
- Als
laatste maar niet het minst belangrijke punt: de kerk inhoud
kunnen geven tegen de stroom in en bij je collega’s en
parochiebestuur erkenning vinden voor hetgeen je doet.
Peerke
en Ruud
Tijdens
de inburgeringcursus van Ruud Vreeman mocht Denis hem kennis
laten maken met de persoon van Peerke Donders en met de
locatie van zijn heiligdom. In een gesprek met Denis gaf
Ruud toen aan onder de indruk te zijn van deze locatie zo
aan de rand van de stad. Het bracht hem op de gedachte om
bij ontvangsten met stadsrondleidingen niet altijd vanuit
het centrum te starten maar deze unieke locatie als zodanig
meer te gebruiken. Wat hij toen zei is ook tot stand gekomen.
Er zijn veel groepen bij Peerke geweest. Het was eigenlijk
heel bijzonder dat de laatste officiële werkdag van Ruud
Vreeman als burgemeester de openingsdag was van het nieuw
gebouwde Paviljoen op 27 oktober van het vorige jaar .
Ruud’s betrokkenheid bij Peerke is in zijn Tilburgse periode
groot geweest. Rond zijn persoon hield hij vlammende betogen:
barmhartigheid is je werkelijk betrokken gaan voelen bij wat
je doet.
Betrokkenheid bij de wijk
Naast het
reeds genoemde AZC, Peerke Donders en Het Ronde Tafelhuis is
er de zorg van Denis voor de ontwikkeling van het
Wagnerplein. Hij was hier nauw bij betrokken maar heeft
afgehaakt. Hij kon zich niet meer vinden in de veel te trage
ontwikkelingen en de slechte communicatie. De plannen zijn
in zijn ogen onvoldoende duidelijk en er wordt als puntje
bij paaltje komt niet echt aan getrokken. Als voorbeeld
brengt hij in herinnering een voortdurend veranderen van de
plannen. Nu dreigt onder het mom van een
appartementenoverschot in de stad het hele plan weer
veranderd te moeten worden De nadruk ligt nu vooral op het
sport- en zwemparadijs, een soort verkiezingsstunt waarover
nooit echt inspraak is geweest. Ondanks zijn afhaken blijft
Denis de ontwikkelingen kritisch volgen.
Een
constante factor binnen de wijk is in de afgelopen jaren
zeker ook de ‘Noordborrel’ geworden, een netwerkbijeenkomst
bij - hoe kan het ook anders - cafe Peerke Donders. Aan dit
viermaandelijks overleg nemen veel instellingen deel: van
parochie tot bibliotheek, van scholen tot thuiszorg, van
politie tot wijkcentra. Een uur informatief en het tweede
uur netwerken, is de eenvoudige opzet van deze samenkomsten.
Wensen
Het werk
binnen de wijk met een groep (Norbertijnen) voort te kunnen
zetten, misschien in een andere setting.
Behoud
van priorij ‘De Schans’. Mannen en vrouwen die vanuit een
religieuze inspiratie idealen voortzetten. Denis gelooft in
andere vormen van religieus leven en van kerk-zijn. Hij
gelooft in een kerk die recht doet aan de mondigheid van de
mensen.
Binnen
een multiculturele samenleving wil hij graag dat dagelijks
leven vorm geven. Het vormt een uitdaging voor de toekomst.
Ook de
verhouding tussen de verschillende religieuze groeperingen
staat bij Denis hoog in het vaandel. Hij is blij dat eenmaal
per zes weken het interreligieuze overleg ‘begrip ‘plaats
vindt. Een ontmoeting tussen katholieken, protestanten,
joden en islamieten. We bespreken elkaars preken, we
reageren op elkaar, alles met als doel: begripsvergroting.
Proficiat
Namens de
wijkkrant, en ik denk ook namens de hele wijk, van harte
proficiat met je 25 jarig jubileum en op naar het volgende
jubileum in een goede gezondheid.