Ik bel aan bij Denis Hendrickx. Als even later de deur open gaat, word ik gastvrij ontvangen door Denis himself, geen ‘pastoorsmeid’ dus. Achteraf denk ik, ik had hier een vraag over moeten stellen, maar ja achteraf is het allemaal gemakkelijk te bedenken. Een van mijn eerste vragen was wel: ‘Is het nu Denis of Dennis?’ Denis komt uit het Frans, maar is verbasterd tot Dennis (uitspraak). Denis komt van Dionysius, toevallig ook de patroon van Tilburg. Zo dat weten we ook weer.

25 jaar Norbertijn

Al op de lagere school, zo vertelt Denis, voelde ik wel iets voor het priesterschap. Een kapelaan in mijn geboortedorp Alphen bracht mij naar de Norbertijnen in Heeswijk-Dinther. Halverwege de opleiding zag ik het echter niet meer zitten en ben ik er mee gestopt. Na vele omzwervingen ben ik toch weer teruggekeerd bij de Norbertijnen. In die tussentijd studeerde ik aan de leergangen in Tilburg, was ik werkzaam bij de vredesbeweging Pax Christi en mocht ik in het kader van mijn opleiding aan de Sociale academie de plannen uitwerken en mee vormgeven voor wat nu is – jammer genoeg nog maar even - wijkcentrum ‘De Schans ‘.Twee maal een periode van vier jaar ben ik lid geweest van de gemeenteraad en heb ik in de Tilburgse politiek meegedraaid. De politiek was leuk maar ik was geen raspoliticus. In die tijd is er een kentering opgetreden en heb ik opnieuw bij de Norbertijnen aangeklopt. Ik was reeds werkzaam op dat moment binnen de parochie en bij mijn intrede heb ik dan ook gevraagd om in Tilburg te mogen blijven.

Na twee jaar noviciaat, die tijd kun je zien als een soort verkeringstijd, ben ik ‘officieel’ toegetreden met het afleggen van de geloften. Afgelopen januari was ik eigenlijk 25 jaar Norbertijn, maar toen kwam het niet zo goed uit om het te vieren. Het is daarom 6 juni geworden.

Hoogtepunten uit die 25 jaar

- Als Norbertijn ben je lid van een grote familie. Ik heb bezoeken af kunnen leggen in India en Amerika. Ik heb daar kennis kunnen maken met andere culturen en andere religies. Je doet er zoveel kennis op die je weer kunt gebruiken in de praktijk van alle dag.

- Ik ben projectcoördinator geweest bij de bouw van de nieuwe abdij. Uit het niets iets opzetten, samen met andere mensen optrekken en de kar trekken, is een geweldige ervaring geweest.

- In 25 jaar als lid van een kleine leefgemeenschap samen te leven en samen te werken binnen de wijk Tilburg Noord.

- De start en bouw van het asielzoekerscentrum ( en de hectiek rond de sluiting ). Het ontmoeten van andere culturen en religies kon gerealiseerd worden in het nieuwe project van Het Ronde Tafelhuis’. Voor mij heeft dat allemaal te maken met kerk-zijn in deze tijd. Heel fijn is het te weten dat ook verschillende instellingen en de gemeente Tilburg lovend zijn over deze initiatieven en projecten. 

- Op dit moment ben ik direct betrokken bij Peerke Donders. Dat Peerke zo populair is zoals vorig jaar bleek bij de herdenking van zijn 200^e geboortejaar hadden wij niet verwacht. Eén miljoen euro is er bij elkaar gebracht voor de bouw van ‘zijn’ paviljoen en dat had niemand verwacht.

- Als laatste maar niet het minst belangrijke punt: de kerk inhoud kunnen geven tegen de stroom in en bij je collega’s en parochiebestuur erkenning vinden voor hetgeen je doet.

Peerke en Ruud   

Tijdens de inburgeringcursus van Ruud Vreeman mocht Denis hem kennis laten maken met de persoon van Peerke Donders en met de locatie van zijn heiligdom. In een gesprek met Denis gaf Ruud toen aan onder de indruk te zijn van deze locatie zo aan de rand van de stad. Het bracht hem op de gedachte om bij ontvangsten met stadsrondleidingen niet altijd vanuit het centrum te starten maar deze unieke locatie als zodanig meer te gebruiken. Wat hij toen zei is ook tot stand gekomen. Er zijn veel groepen bij Peerke geweest. Het was eigenlijk heel bijzonder dat de laatste officiële werkdag van Ruud Vreeman als burgemeester de openingsdag was van het nieuw gebouwde Paviljoen op 27 oktober van het vorige jaar . Ruud’s betrokkenheid bij Peerke is in zijn Tilburgse periode groot geweest. Rond zijn persoon hield hij vlammende betogen: barmhartigheid is je werkelijk betrokken gaan voelen bij wat je doet.

Betrokkenheid bij de wijk

Naast het reeds genoemde AZC, Peerke Donders en Het Ronde Tafelhuis is er de zorg van Denis voor de ontwikkeling van het Wagnerplein. Hij was hier nauw bij betrokken maar heeft afgehaakt. Hij kon zich niet meer vinden in de veel te trage ontwikkelingen en de slechte communicatie. De plannen zijn in zijn ogen onvoldoende duidelijk en er wordt als puntje bij paaltje komt niet echt aan getrokken. Als voorbeeld brengt hij in herinnering een voortdurend veranderen van de plannen. Nu dreigt onder het mom van een appartementenoverschot in de stad het hele plan weer veranderd te moeten worden De nadruk ligt nu vooral op het sport- en zwemparadijs, een soort verkiezingsstunt waarover nooit echt inspraak is geweest. Ondanks zijn afhaken blijft Denis de ontwikkelingen kritisch volgen.

Een constante factor binnen de wijk is in de afgelopen jaren zeker ook de ‘Noordborrel’ geworden, een netwerkbijeenkomst bij - hoe kan het ook anders - cafe Peerke Donders. Aan dit viermaandelijks overleg nemen veel instellingen deel: van parochie tot bibliotheek, van scholen tot thuiszorg, van politie tot wijkcentra. Een uur informatief en het tweede uur netwerken, is de eenvoudige opzet van deze samenkomsten.

Wensen

Het werk binnen de wijk met een groep (Norbertijnen) voort te kunnen zetten, misschien in een andere setting.

Behoud van priorij ‘De Schans’. Mannen en vrouwen die vanuit een religieuze inspiratie idealen voortzetten. Denis gelooft in andere vormen  van religieus leven en van kerk-zijn. Hij gelooft in een kerk die recht doet aan de mondigheid van de mensen.

Binnen een multiculturele samenleving wil hij graag dat dagelijks leven vorm geven. Het vormt een uitdaging voor de toekomst.

Ook de verhouding tussen de verschillende religieuze groeperingen staat bij Denis hoog in het vaandel. Hij is blij dat eenmaal per zes weken het interreligieuze overleg ‘begrip ‘plaats vindt. Een ontmoeting tussen katholieken, protestanten, joden en islamieten. We bespreken elkaars preken, we reageren op elkaar, alles met als doel: begripsvergroting.

Proficiat

Namens de wijkkrant, en ik denk ook namens de hele wijk, van harte proficiat met je 25 jarig jubileum en op naar het volgende jubileum in een goede gezondheid.