Ik zit tegenover Peter, veel tijd om tot een gesprek te komen hebben we niet nodig.

Als ik begin met: ‘Ik zit nu tegenover een echte ridder’ dan voegt Peter er direct aan toe:

‘Mijn broer was al lid van de Orde van Oranje Nassau en ik heb er altijd op gehoopt om een lintje te krijgen, maar het kwam toch heel onverwacht.’

Wie is Peter Franken.

De vraag is blijkbaar goed want Peter moet daar toch wel even over denken. Hij vertelt dat zijn overgrootvader in 1894 met een schildersbedrijf begon. Het is voortgezet door zijn vader en toen deze in 1971 stierf, heeft Peter het van hem overgenomen. Het bedrijf is overgegaan naar de Pébé groep. Na nog drie jaar gewerkt te hebben voor Pébé – Franken stopte Peter op 61 jarige leeftijd. Vervelen doet hij zich, tot op de dag van vandaag, geen moment.

‘Ik ben altijd een bezig baasje geweest. De meeste functies naast mijn schildersbedrijf waren in de avonduren. Mijn gezin miste mij soms wel, maar zij waren er niet op tegen dat ik nogal eens weg was. In de vakanties was ik er altijd voor hen. De kinderen zeiden weleens papa is er nooit en dat terwijl ik een kantoor aan huis had. Er zijn nu kleinkinderen waar ik royaal de tijd voor kan nemen.’

Allerlei functies.

De meeste functies hebben met de schildersbranche te maken gehad. Ik ben een verenigingsman en je kunt er alleen maar van leren. Als voorzitter van ‘kunst en vooruitgang’ had ik als doel de vereniging vooruit te helpen. Collegialiteit stond en staat bij mij hoog in het vaandel. Alle leden heette ik altijd persoonlijk welkom. Ik heb een beeldje gekregen waarbij twee mensen elkaar de hand geven als symbool voor de manier waarop ik mensen verwelkomde. Vroeger moesten er CAO afspraken gemaakt worden, nu is dit allemaal landelijk geregeld. Op dit moment is het voornamelijk adviseren.

Gezelligheid trekt mij aan. Zo had de Heikant geen buurtvereniging. Met een paar buurtgenoten hebben we een buurtvereniging opgericht. Gewoon gezellig met zijn allen, partners en kinderen, een dag er op uit. Het geeft saamhorigheid.

Bestuurslid van de Harmonie Heikant is weer een ander verhaal. Toen in 1972 de Harmonie

Heikant een bestuurlijke opkikker nodig had, werd Peter gevraagd voor een bestuursfunctie. Hij werd penningmeester. ‘Ik kan geen noot lezen maar heb wel verstand van centen.’  Muziek spreekt mij echter wel aan want ik mag graag naar uitvoeringen gaan, de concertzaal heeft aan mij een trouwe bezoeker.

Op dit moment ben ik nog steeds secretaris van FOSAG regio Noord-Brabant, de na fusie tot stand gekomen ondernemersorganisatie voor de schilders-,  onderhouds-, metaalconserverings-, en glasbranche.

En dan is er natuurlijk Peerke Donders. Denis Hendrickx en Jan Embrechts wisten mij te strikken. De vakopleiding zou de kapel opknappen en Peter kon dan toezicht houden. Het resultaat was dat hij ook menig keer op de steiger stond. Ook de kruisweg is opgeknapt door de vakopleiding. Even een hand repareren, Peter doet dat wel even.

25 januari 2010.

Tijdens de jaarvergadering in villa de Vier Jaargetijden, op de laatste maandag in januari, zou Peter aftreden als voorzitter. Peter leidde de vergadering en op het einde zou de nieuwe voorzitter zijn taak op zich nemen. Er waren wat speeches en toen Peter het woord wilde nemen kwam de partner van Peter binnen, zijn broers, zijn kinderen en kleinkinderen met daarachter de locoburgemeester. Gon Mevis somde tijdens de daaropvolgende plechtigheid een aantal wapenfeiten op, een ridder waardig, die bijgedragen hebben tot de onderscheiding. Peter geeft aan er hartstikke trots op te zijn, het is een waardering voor alle inspanning. ‘En achteraf waren er wel wat signalen geweest maar ik heb ze niet opgepikt. Ruud Maas is de ‘stille’ kracht geweest achter mijn ridderschap.’

Ik neem afscheid van een Ridder die tijdens mijn gesprek een tipje van de sluier heeft opgelicht over: wie is Peter Franken. Peter bedankt.