|
|
|
poëzie
het medaillon
vaak stap ik over tantes hoge drempel luister naar het openbreken van graven en het met deugden verfraaien van haar doden
tot op een dag, ze heeft nog niet gesproken zij haar hand over het pluchen tafelkleed in mijn richting schuift
‘een herinnering’, zegt ze ze opent haar hand die zich terugtrekt als geraakt door een open vuur
glinsterend van goud groot in ouderwets formaat het moet geopend worden
‘je moeder’, fluistert ze ik staar naar een jonge vrouw gevangen in craquelures
dan volgt in snel tempo de grafrede ‘gevonden in de borstzak van haar eerste lief als frontsoldaat dood getrappeld door een paard’
op dat moment zie ik moeders ogen wegdwalen naar verre verten die wij als kind nooit bereiken konden
|