Op z’n Russies
’n Hil tetje geléje alwer makte ik
kennis mè ’t woord bettieèkkemèj. Iets wè ge kunt zegge tege iemes
mi nun hond: of dettie bet ès ge ‘m èjt. Doar docht ik ôn toen ik ’n
nej woord òn ’t ùtvogele waar. Iemes bè ’n broodjeszaak bestelde ’n
broodje. Op de vroag “wè moeter op?” antwoordenie: “peertermarkéésop.”
Dormè bedoelde hij dettie kéés op z’n breùjke wô. Des toch mooi hè.
En zô zen d’r meer.
Eén van dees sôrt woorde hak is unne
keer ontcijfert. Jòrre nô dè ik ’t gehurt ha, pas toen kwaam ik
eraachter wè ’t betekende.
Ik zaat toen mè ’n por moatjes in ’n
kruugske wè pilskes weg te giete en wè stoer verhale te vertelle.
Een trugkerende regel bè ’t ùtoefene van dees sort aktiviteite is:
hoe meer pilskes, hoe sterker de verhale. Um de burt vertelde we ’n
verhaal, en steeds ging d’r ’n skepke bovenop. Zô rond de klok van
twèlef ha d’n inne onderhand alle vrouwkes van Nederland versierd en
d’n andere waar mè driehonderd kilemeter per uur op zunnen bromfiets
de pliesie te vlug af, zinnie. D’n derde ha op unnen goeien oavend
vijfenzuvventig pilskes gezope, en nóg kossie toen onder ’t fluite
van ’t volkslied, jonglere mè tien balle tegelijk. De vierde ha
veléje week bè de sjowarmatent drie olling pietza’s op en ging toen
nar de friettent um nog ‘n haffel frikedelle nar binne te werke. En
toen hattie nog honger!
Toen kwaam ik mè men alles overtreffende
verhaal. Mar net toen ‘k begon, luisterde d’r gimman mer. D’r ware
net twee blonde vrouwkes binnegekomme. Die han zô wendig òn dè ge
net zoveul kleer zaagt ès vel. Mè ope monde zate m’n moate nar de
vrouwkes te gape. Gimman ha nog ôre vur m’n verhaal, al waar ‘t ‘t
stoerste en beste verhaal van hil d’n ôvend.
M’n moate zate d’r gewoon dùrhinne te
buurte en ware ont roaje wor dè die vrouwkes vandôn kwame. Ter
kompesasie, van men int niks gevalle verhaal, offerde ik munèige op
um eraachter te komme wôr dè de vrouwkes vandôn kwaame. Stoer ès ik
waar liep ik ‘r gewoon op af.
Mar nô twee telle waar ik wir terug en
zin tege m’n moate: “Niks vur ons, manne; ’t zen Russe.” “Hoezô,”
zinne ze, “wè zinne ze dan?” “Nou”zinnik, “ik ha nog amper iets
gezeet en toen zinne ze: “Vroekoewiets?”
Toon Kunnings
