Hoofdredactioneel commentaar 2-3-2006

Voor of tegen de Senaat-verwarring heerst

De nieuwe leider van de pro-Senaat groep, Arthur Mutambara, hield een heel zinnige aanvaardingstoespraak tijdens het recente Congres. Maar hij stichtte ook extra verwarring door wat hij niet zei.

We verwelkomen iedereen die Zimbabwanen wil verenigen tegen het tirannieke bewind van Zanu (PF) en hij heeft gesproken over het mobiliseren van mensen om weerstand te bieden aan de onderdrukking. Dat is allemaal goed en wel.

Wat we verwarrend vinden is waarom hij ervoor koos de pro-Senaat groepering te leiden als hij op eigen titel zegt dat de MDC niet enkel de Senaat zou moeten boycotten, maar ook alle op verkiezingen gebaseerde activiteiten.

Wat dat betreft is hij het geheel eens met Morgan Tsvangirai’s consequente opstelling.

De Senaatskwestie heeft de splitsing versneld. Dus, als dit niet langer een kwestie is, wat dan wel? Loopt Mutambara uit de pas bij zijn nieuwe collega’s- van wie er sommige in de Senaat zitten? Of heeft hij ze in alle opzichten overgehaald net als hij te denken?

We willen hen aanmoedigen om de situatie zo snel mogelijk op te helderen.

We juichen Mutambara’s oproep aan de democratische krachten in ons geliefd Zimbabwe toe om met elkaar te spreken en samen te werken. Van zijn kant heeft Tsvangirai snel en positief gereageerd op deze oproepen, waarbij hij Mutambara "een enthousiaste en vaderlandslievende Zimbabwaan’’ noemde, "die de beëindiging van de dictatuur in Zimbabwe wil zien".

Kunnen we dus een snelle verzoening tegemoet zien? We hopen het zeker.

Helaas, Mutambara’s verkiezing als hoofd van de pro-Senaat groepering zal misschien eerder de verdeeldheid binnen de partij versterken dan de eenheid, en het houden van afzonderlijke Congressen binnen de verdeelde MDC is een grote hindernis voor overeenstemming geworden.

Het slordige gekrakeel over de rechtmatigheid van het gebruik van de naam, de symbolen en de baten van de partij gaat door, een ongelukkig verknoeien van tijd, geld en energie. De bijbehorende publiciteit, verdraaid door de staatsmedia omwille van het maximum propaganda effect, zal zonder twijfel verstrekkende gevolgen hebben voor het aantal gewone aanhangers van de oppositie.

Het oude adagium "Samen staan we sterk, verdeeld gaan we ten onder" heeft eeuwenlang stand gehouden. Een ding is zeker, een verdeelde en ruziënde oppositie heeft weinig kans om Zanu (PF) uit de macht te ontzetten.