Hoofdredactioneel commentaar 19-8-08

De hoop van miljoenen Zimbabweanen is nogmaals de bodem ingeslagen door de harteloze koppigheid van Robert Mugabe. De lijdende bevolking van Zimbabwe klampt zich, tegen beter weten in, vast aan de hoop dat Mugabe dit keer het land het hoogste belang geeft. Iedere leider die werkelijk handelt in het belang van het volk zou akkoord gaan met het afstaan van macht aan de man die door het volk werd gekozen in de enige geloofwaardige verkiezingen van 29 maart.

In Johannesburg baden deze week duizenden Zimbabweaanse vluchtelingen bij de Centrale Methodistenkerk voor een rechtvaardige en vredige oplossing voor de crisis in hun land. Deze bannelingen zijn teruggebracht tot bedelaars en schooiers van de straat, velen van hen gedwongen tot prostitutie en kleine criminaliteit om de sloebers van de wereld te worden – Mugabe’s krijgsgevangenen. Het is een treurig gezicht zoals zij onder dekens bijeenkruipen op betonnen vloeren in de zalen, passages en trappenhuizen van het kerkgebouw, waarbij hun gezichten leed en ellende uitdrukken.

Wij juichen Bisschop Paul Verryn toe voor het openstellen van zijn kerk voor de daklozen. Bescheiden noemt hij dit een goede buurman zijn. Dat is hij inderdaad – we zouden wensen dat er meer mensen zoals hij op de wereld waren.

Deze Zimbabweaanse burgers zijn nu ver van huis. De kale zalen van deze tijdelijke verblijfplaats drukken de gebroken menselijkheid van onze landgenoten uit. Ze belichamen de vergane dromen die zij eens hadden over het in hun onderhoud voorzien van achtergelaten geliefden. De vaste ingezetenen van de kerk weten, net als miljoenen Zimbabweanen wereldwijd, dat dit geen leven is.

Sommigen zijn afgestudeerd, sommige zijn studenten, andere zijn alleenstaande moeders. Allemaal vertellen ze verdrietige verhalen over hoe zij zo levend in Johannesburg onder dergelijke omstandigheden eindigen. Zij houden, zoals de meeste Zimbabweanen, de adem in dat er iets positiefs uit de onderhandelingen zal komen.

Zij wensen een waarachtige regeling, niet een bevestiging van Mugabe’s kwaadaardige militaire junta. Ze willen geen  overeenkomst die enkel de SADC pleziert. De Zimbabweanen willen een overeenkomst die gerechtigheid, vrede, gelijkheid, welvaart en een normaal leven zal brengen. Ze zijn bereid om het vol te houden totdat er een rechtvaardige oplossing voor onze crisis wordt gevonden.

We zijn onder de indruk van de krachtige vasthoudendheid van de MDC en Morgan Tsvangirai om zich niet een overeenkomst door de Mugabe-Mbeki coalitie te laten opdringen. In een uiterste poging om internationale erkenning en steun te krijgen blijft deze coalitie onophoudelijk trekken aan een overeenkomst. Maar uiteindelijk beseft de SADC dat een regeling niet kan worden opgelegd. Niets minder dan een overeenkomst die erin resulteert dat Tsvangirai  de uitvoerende macht als Premier krijgt is acceptabel. Dit is de uitdrukkelijke wil van het volk van Zimbabwe zoals duidelijk werd  bij de verkiezingen van 29 maart. Laat ons ervoor zorgen dat ze niet in de steek worden gelaten.