Hoofdredactioneel commentaar 16-9-08

Er zijn geen winnaars of verliezers in de overeenkomst van deze week tussen de MDC en Zanu (PF). Het is verre van ideaal – maar het is een overeenkomst. Die vertegenwoordigt de eerste stap van een zeer lange reis voor ons allemaal.

Klagen over het feit dat zo’n reis – vanaf de rand van de afgrond – vóór alles nooit nodig had moeten zijn is onbruikbaar op dit moment. De reis terug naar gezonde opvattingen is begonnen – dat is alles wat er nu toe doet.

De machtsverdelingregeling zelf is, zoals wij in het verleden bij herhaling gezegd hebben, nauwelijks de beste weg te noemen om de wil van het volk van Zimbabwe voor wat betreft hun leiderschap in te stellen. Het is nauwelijks democratie. Maar we moeten ons richten op de toekomst – niet op het verleden.

Niemand is helemaal gelukkig met de overeenkomst. Zoals onze nieuwe premier het op maandag zo veelbetekenend stelde – het is het product van een pijnlijk compromis. Maar belangrijk is dat iedere betrokken persoon iedere noodzakelijke inspanning doet om de overeenkomst te laten werken.

We hebben geen goede start gehad. Mugabe blijft weigeren verantwoordelijkheid te nemen voor het storten van het land in de puinhoop waarin het nu is. Hij geeft nog steeds het westen de schuld ervan en ieder ander behalve zichzelf. Hij is ook kleinzielig. Bij zijn openingsopmerkingen van maandag stond hij erop “Kameraad” Professor Mutambara en “Meneer” Morgan Tsvangirai te zeggen – waarmee hij duidelijk probeerde een wig te drijven tussen de nieuwe premier en diens afgevaardigde. Wij vertrouwen er nu op dat zij verstandig omgaan met de ‘verdeel en heers-tactiek’, waarvan hij zo lang zo succesvol gebruik heeft gemaakt en dat ze zijn onnozele machinaties met de minachting die ze verdienen zullen bejegenen.

Er is veel werk te doen, een enorme hoeveelheid werk. Het valt moeilijk uit te maken waar te beginnen. Zeker moet bovenaan de lijst voorkomen de ontmanteling van de milities en er moet met kracht een eind worden gemaakt aan het voor Mugabe vruchtbare beschermheerschap. Laat ons geen Mercedessen, terreinwagens, plasma tv’s, decoders, generatoren, tractoren enz. meer zien worden uitgedeeld aan degenen met goede contacten. De Staatsbank zou het voeden van de inflatie door zo snel ze kunnen geld te drukken moeten stoppen.

We zien uit naar politiemannen die hun werk doen, de wet handhaven en gehoorzamen aan gerechtelijke bevelen. Laat ons respect zien voor mensenrechten, een terugkeer naar fiscale discipline en herstel van de productieve capaciteit van het land.

We zien uit naar een nieuw morgen, waarin het Zimbabweaanse leger zijn geweren niet langer richt op Zimbabweanen die geen andere overtreding begingen dan het oneens zijn met de wijze waarop ze worden geregeerd.

We zien uit naar een publieke omroep die zich als zodanig gedraagt en naar beëindiging van taal vol haat in onze dagelijkse media – speciaal stukken geschreven door ambtenaren die zich achter pseudoniemen verschuilen.

We hebben een verandering van instelling nodig, een hartsverandering. De wereld ziet toe. Laten we het deze keer niet verprutsen.