Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert

Hoofdredactioneel commentaar 27-1-09

SADC heeft ons in de steek gelaten

De gesprekken over de machtdeling zijn voorbij – ze zijn mislukt. Dit was van begin af aan een huwelijk tussen onverenigbaren, maar met concessies en goodwill van beide kanten zou het hebben hunnen werken.

 

Maar Mugabe is niet van plan de macht te delen. Dat is hij nooit geweest. De SADC leiders hebben dit echter niet kunnen begrijpen. Feitelijk zijn ze medeplichtig aan Mugabe’s wanbewind.

 

De MDC heeft er goed aan gedaan vasthoudend te zijn. Dit kan niet gemakkelijk zijn geweest. Maar wat de SADC voorstelt is geen eerlijke en gelijkwaardige machtdeling en we dringen er bij de partijleiders die elkaar vrijdag ontmoeten op aan afstand te houden van de overeenkomst. SADC heeft de MDC in de steek gelaten. Ze hebben het volk van Zimbabwe in de steek gelaten; en in de woorden van MDC partijsecretaris Tendai Biti: "Tongai tione". (Doe het maar in je eentje, wij zullen wel zien wat er gebeurt.)

 

De zogenaamde SADC oplossing is helemaal geen oplossing. De regionale leiders hebben simpelweg hetzelfde Zanu (PF) document, dat verleden week werd verworpen door de MDC opnieuw gepresenteerd en probeerden de partij die de laatste geloofwaardige verkiezingen won te dwingen politieke harakiri te plegen.

 

Het enige wat Mugabe wil is dat de MDC zijn corrupte en onderdrukkende bewind een schijn van aanvaardbaarheid geeft in de internationale gemeenschap, zodat hij en zijn generaals kunnen doorgaan met het plunderen van Zimbabwe’s hulpbronnen voor hun eigen persoonlijke gewin. Het document dat hij de SADC wist te laten aanvaarden en dat hij als van hen afkomstig naar voren bracht ter aanname door de MDC laat zijn koppigheid duidelijk zien. De zaken die in dat document staan zijn dezelfde zaken die Tsvangirai sinds september ter discussie heeft gesteld.

 

Niet alleen heeft Mugabe geweigerd zich ook maar op een enkele van deze zaken te richten, maar hij en zijn gewapende boeven zijn straffeloos doorgegaan met het ontvoeren, martelen en vermoorden van MDC aanhangers en mensenrechtenactivisten door het hele land. Zelfs de rechtbanken zijn er niet in geslaagd de onschuldige burgers van Zimbabwe tegen deze schurkerij te beschermen.

 

Als Mugabe nu over de zeer belangrijke en gerechtvaardigde zorgen van de MDC niet wil praten, wat doet de SADC leiders dan denken dat hij daarvoor ontvankelijk zal zijn als Tsvangirai eenmaal akkoord zal zijn gegaan ingezworen te worden als Eerste Minister? Wat denken zij dat er zal veranderen? Als Mugabe nu weigert de macht te delen, waarom denken ze dat hij zal veranderen als Tsvangirai eenmaal Eerste Minister zal zijn?

 

Hun consequente steun voor Mugabe ondanks zijn schandelijke mensenrechtenschending en flagrante weigering om de macht te delen laat maar een ding zien: de SADC is hopeloos in gebreke gebleven. Ze hebben het volk van Zimbabwe in de steek gelaten. Ze hebben zichzelf in de steek gelaten. En ze hebben Afrika in de steek gelaten.

 

De internationale gemeenschap heeft zich, al veel te lang, verscholen achter het excuus van een Afrikaanse oplossing voor een Afrikaans probleem. Als zij passief blijven en er het zwijgen toe blijven doen zijn ook zij medeplichtig aan Mugabe’s vuile dictatuur.