Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert

Hoofdredactioneel commentaar 3-2-09

De goudmijn is nu aan zijn eind

 

We zijn het eens met Botswana’s president Ian Khama die in een zeldzaam interview deze week zei dat het toestaan aan leiders de macht te behouden door onderhandelingsovereenkomsten na frauduleuze verkiezingen, zoals vorig jaar in Kenia en nu in Zimbabwe, een verschrikkelijk precedent voor Afrika heeft geschapen.

 

De nationale eenheidsregering zit fout. Die bevoordeelt Mugabe en hij verloor de verkiezingen. Maar de MDC heeft besloten ermee verder te gaan. We zullen ons oordeel opschorten. We willen resultaten zien. Alleen dan kunnen we besluiten of we steun zullen verlenen of niet.

 

Onder de bewoordingen van de overeenkomst wordt de winnaar van de algemene en presidentiële verkiezingen van maart, Morgan Tsvangirai, geconfronteerd met de bijna onmogelijke taak te proberen de controle over een corrupte en partijdige politiemacht te verdelen en Zimbabwe’s zieltogende economie te laten herleven en een in toenemende mate uitgehongerde, zieke en verarmde bevolking te redden.

 

Robert Mugabe’s staat van dienst voor wat betreft integriteit en deling van de macht is niet indrukwekkend. Zelfs toen de machtsdelinggesprekken plaatsvonden ontvoerden zijn schurken tientallen aanhangers van de oppositie, waarvan velen nog steeds in hechtenis zijn ondanks dat ze zijn gemarteld en dringend medische aandacht nodig hebben.

 

Om deze reden dringen we er bij de internationale gemeenschap op aan hun druk op het Harare regime geen moment te verflauwen, totdat we werkelijk vooruitgang zien in de richting van echte machtsdeling en waarachtige democratie.

 

De lijst van benodigde hervormingen is eindeloos. Onnodig te zeggen dat het afschaffen van de draconische anti-pers wetgeving en de strafheffing van 70% op The Zimbabwean en The Zimbabwean on Sunday bovenaan staan op onze lijst.

 

Maar niet minder belangrijk zijn de volgende:

  • de vrijlating van alle politieke gevangenen;

  • de systematische afschaffing van alle onrechtvaardige wetten en decreten;

  • het einde van partijdige politiepraktijken;

  • een terugkeer naar onafhankelijke rechtspraak en de regel van de wet;

  • een eind aan de haatdragende taal en staatspropaganda in de massamedia;

  • het openstellen van radio- en tv frequenties voor onafhankelijke zendgemachtigden;

  • een eind aan staatsgesteunde plundering van nationale en aan de staat gelijkgestelde hulpbronnen.

Dit om te beginnen.

 

Tot het moment dat een zichtbaar begin van actie wordt ondernomen op deze verzamelde basale eisen moeten de gerichte maatregelen tegen Mugabe en zijn ondergeschikten nadrukkelijk van kracht blijven.

 

Daaraan toegevoegd moet de internationale gemeenschap alle moeite doen om zich ervan te verzekeren dat iedere hulp die aan Zimbabwe wordt gegeven om de humanitaire crisis te verzachten zorgvuldig moet worden gestuurd, zodat die niet belandt in de zakken van Zanu (PF) kopstukken. De goudmijn is nu aan zijn eind.