Hoofdredactioneel commentaar 24-03-09

Vorige week hield de Minister van Financiën, Tendai Biti, een hartstochtelijk pleidooi voor internationale donorondersteuning om Zimbabwe’s uiteengevallen economie opnieuw op te bouwen.

Vlak naast hem zat het grootste probleem – Robert Mugabe – die daarop zijn eigen kruiperige oproep aan de internationale gemeenschap deed om Biti’s pogingen te ondersteunen.

Het eerste wat er moet worden gedaan is Mugabe in niet mis te verstane bewoordingen zeggen dat hij zijn waffel moet houden. Jarenlang heeft hij met opzet prikkelend westerse leiders en regeringen beledigd – waarbij hij handig het antikoloniale- en racismespelletje speelde. Die onzin moet ophouden. De wereld ziet hem meer en meer als geschift en zijn woorden betekenen niets voor hen. Zulk kinderachtig gedrag geeft geen pas – wanneer onze valuta in de goot ligt en de mensen onnodig sterven in het gehele land.

Laten we hierover eerlijk zijn – de enige landen die Zimbabwe uit de economische puinhoop, die door Mugabe en zijn trawanten is geschapen, kunnen helpen zijn de Verenigde Staten, Engeland en de Europese Unie. Niemand anders.

We kunnen boodschappen van solidariteit verwachten van de Russen, de Chinezen, de Maleisiërs en van alle andere "vrienden" van Mugabe – maar verder niets.

Sinds 1980 is Zimbabwe’s werkelijke vriend steeds het westen geweest - als vriendschap wordt beoordeeld door degenen die je helpen als je uitgeteld bent. Miljoenen ponden en dollars aan voedsel, medicijnen en andere basisproducten zijn vanuit het westen ons land binnengestroomd, wat honderdduizenden in leven hield die anders te gronde waren gegaan.

En toch blijft Mugabe tegen hen uitvaren bij iedere gelegenheid – van begrafenissen tot internationale discussieforums. Als het hem ernst is dat hij hulp wil kan hij niet blijven doorgaan met zijn hatelijke taal.

Nog belangrijker is het echter dat gezien wordt dat hij de noodzakelijke stappen zet in de richting van democratie. Het zijn in de eerste plaats zijn schandalige mensenrechtenschendingen die ons tot deze puinhoop brachten.

In een echte democratie is geen ruimte voor onderdrukkende wetten, zoals POSA en AIPPA. Er moet een terugkeer komen naar de regel van de wet, respect voor eigendomsrecht, een eind aan selectieve vervolging van Zanu (PF) tegenstanders, enzovoorts, enzovoorts. Met andere woorden, als zij willen dat de doelgerichte reis- en financiële maatregelen tegen hen worden opgeheven, moeten Mugabe en zijn trawanten de bewoordingen van hun eigen machtsdelingovereenkomst nakomen.

Als al deze zaken eenmaal op de eerste plaats komen zal er voor het westen geen reden zijn om de maatregelen te handhaven, die, foutief en misleidend als "sancties" worden aangeduid door Mugabe en zijn vrienden.