Hoofdredactioneel commentaar 5-1-2010

Laat in het afgelopen jaar bracht de Auditeur-generaal van Zimbabwe een rapport uit dat plundering op grote schaal liet zien van regeringsbenodigdheden, voorraden en bezittingen.

Daaronder waren auto’s, grote geldbedragen, computers en andere kantoorapparatuur.

Het bureau van de Auditeur-generaal is er om zulke diefstallen aan het licht te brengen en ruchtbaarheid te geven aan elk frauduleus misbruik, mismanagement of plundering van regeringsbezit.

De ministers en ambtenaren zijn geen eigenaar van dit bezit, maar de belastingbetaler!

Na het naar buiten brengen van haar bevindingen weigerde de Auditeur-generaal de voor de plunderingen verantwoordelijke departementen en functionarissen te noemen. Deze vrouw is duidelijk bedreigd en geïntimideerd door de in overtreding zijnde regeringsambtenaren.

Wat heeft het voor zin een ambtenaar die te bang is om haar werk te doen in dienst te houden? Waarom blijft het volk van Zimbabwe een poortwachter in dienst houden die dieven uit ons huis ziet lopen met onze bezittingen en die vervolgens weigert om ons de namen van deze plunderaars te geven?

De meeste bedrijven hebben een accountant van wie wordt verwacht dat hij of zij zijn of haar bevindingen naar buiten brengt en de eigenaren attent maakt op elke misdaad. Het volk van Zimbabwe is de eigenaar en we eisen een rapport over hoe en door wie onze belastingdollars zijn misbruikt en gestolen!

De Auditeur-generaal maakte ons opmerkzaam op de moedwillige plundering maar noemde ons niet de namen van de schuldigen. Daarmee is zij niet langer een poortwachter die werkt in het belang van alle Zimbabweanen. Bovendien maakt haar stilzwijgen haar medeplichtig aan deze kleptocratie.

De Auditeur-generaal moet in de gelegenheid worden gesteld, neen worden gedwongen om het mandaat waarmee zij is aangesteld volledig te laten gelden – met name het noemen en te schande stellen van de schuldigen ten gunste van alle Zimbabweanen.

De politieke melkkoe is een verschijnsel waarover al jaren wordt geklaagd.

Toen politici in Engeland werden beschuldigd van dezelfde vorm van mismanagement, namen ze beschaamd ontslag en hun politieke loopbaan eindigde op stel en sprong. In Zimbabwe hebben we op alle manieren geklaagd over het misbruik van onze fondsen door regeringsambtenaren en we hebben er zelfs een controlelichaam voor – ingesteld om dit soort misbruik te voorkomen.

Nu zien we, dat onze ‘nachtwacht’ niet alleen maar in slaap was gevallen, maar medeplichtig is aan de misdaden.

Regeringsbezit wordt toevertrouwd aan ministers voor het welvaren van het land.

Het moet niet worden aangewend voor persoonlijk gewin, ook moet het niet worden misbruikt door degenen in wie men het vertrouwen heeft dat ze passend worden aangewend in het voordeel van het land. De Auditeur-generaal is de bewaker van deze bezittingen en mag nooit zo kunnen worden geïntimideerd dat de namen van de misbruikers van dit systeem niet worden genoemd.

Een onbevreesd eervol persoon met kracht zou de post van Auditeur-generaal moeten krijgen – een die werkelijk de belangen van alle Zimbabweanen behartigt en een goed rentmeester is van het bezit van onze natie. Hoe lang nog blijven we toezien en goedvinden dat deze komedie voortduurt?