Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert

God's geschenk aan Afrika?

Vlijende en onwetende Afrikaanse leiders en een internationale reggaester waren onder degenen die Robert Mugabe met kwistige hand toejuichten en hem blijvende gezondheid en heerschappij toewensten bij zijn 86^e verjaardag vorige week.

De jubelzang van veiligheidschefs, partijkopstukken en andere leden van Zimbabwe’s kleptocratie was niet verrassend. Het zijn de stemmen van de mannen en vrouwen die hun maag hebben gevuld met voedsel naar keuze, hun rijwegen met luxe auto’s en hun bankrekeningen met geroofde buit.

Zij weten heel goed hoeveel geweld en diefstal het ze mogelijk heeft gemaakt er de levensstijl die ze nu genieten op na te houden. Dat ze de man toejuichen die met moord zijn weg heeft gebaand door een 30 jaar durende dictatuur is begrijpelijk. Niet te excuseren, maar begrijpelijk.

Wat verontrustend is en moeilijker te begrijpen voor de meerderheid van de Zimbabweanen is het feit dat onze Afrikaanse broeders en zusters, die niet de met bloed besmeurde voordelen hebben gesmaakt, instemmen met dit belachelijke gedoe.

Moeten we geloven dat deze mannen en vrouwen zo onwetend zijn van de situatie in Zimbabwe dat ze geloven dat Mugabe een Godsgeschenk aan het Afrikaanse continent is geweest? Denken ze echt dat hij ook maar iets goeds gedaan heeft voor het volk van Zimbabwe?

Hebben deze andere Afrikanen ooit een poging gedaan om te luisteren naar wat er wordt verteld in de huizen van gewone Zimbabweanen? Hebben ze ooit de tijd genomen om een ziekenhuis of kliniek te bezoeken, vol stervenden door gebrek aan basale medicijnen; een school zonder leraren of boeken; een dorp vol uitgehongerde families in lompen? Ik betwijfel het.

Hebben ze enig idee van de ware aard van het beest dat ze nu toejuichen? Als deze Afrikaanse heilwensers een minuut zouden nemen om te luisteren naar de fluisterende stemmen van de stemloze Zimbabweanen, zouden ze de waarheid over Mugabe horen.

Wij smeken hen de leugen niet langer voor lief te nemen en zelf te gaan zien wie de ware slavendrijvers zijn. Ja, Mugabe was onze vrijheidsheld. Hij was inderdaad degene die de zweep afnam uit de hand van onze onderdrukkers. Maar het gevoel die zweep in eigen hand te hebben wende snel – hij is onze held niet meer. En het eind is in zicht.