Hoofdredactioneel commentaar 04-05-2010

Op zijn gebruikelijk scherpzinnige en snijdende manier heeft onze columnist John Makumbe deze week opnieuw de spijker op de kop geslagen. De MDC zit aan alle kanten ingeklemd. Bij het deelnemen aan de zogenaamde regering van nationale eenheid hebben ze een aanmerkelijk deel van hun gezag en effectiviteit als oppositiepartij opgeofferd.

Geconfronteerd met de keiharde vasthoudendheid van Mugabe en zijn kliek van militaire generaals om de macht op geen enkele zinnige manier te delen, kon de MDC alleen maar knarsetandend toezien – uitgesloten van de wandelgangen van de macht en op ieder punt gedwarsboomd.

Maar wat zijn de keuzemogelijkheden? Naar buiten treden en niets bereiken, of op je plaats blijven en blijven hameren op de hoop dat uiteindelijk de gehele verrotte structuur van Zanu (PF) zal bezwijken onder hun eigen topzware gewicht?

Makumbe is van mening dat er ter elfder ure geen enkele democratische ruimte zou moeten worden overgegeven aan de dictator. Daar zijn wij het mee eens. Berichten over afscheidingen binnen Zanu (PF) zijn in overvloed aanwezig. De verklaringen van oorlogsveteranen in Manicaland zijn een voorbeeld. "We zijn het zat om (door Zanu) te blijven worden gebruikt" klagen ze. Tragisch is het dat het ze zo lang geduurd heeft tot dit besef te komen.

Wij juichen ook toe dat de MDC probeert de toestand van de politiek in Zimbabwe schoon te vegen. Dit is iets positiefs wat ze op grote schaal kunnen doen, gezien hun uitgebreide invloed in het plaatselijk bestuur in het hele land.

Het bericht in dit nummer over het bezoek van het anti-corruptieteam van de partij aan Mutare is bemoedigend. Hiervan hebben we meer nodig. MDC gemeenteraadsleden en ministers hebben een geweldige gelegenheid en ook een enorme verantwoordelijkheid om met hun acties van dag tot dag te laten zien dat zij een nieuwe lichting politici zijn; en dat zij werkelijk voornemens zijn een verschil te maken als zij WERKELIJK aan de macht komen.

Terwijl zij daarop wachten – en dat moet zeker snel het geval zijn – moeten ze in de kleine zaken hun wil tot verandering tonen. Het de kop indrukken van kleinzielige corruptie in Mutare is een goed begin. Dit moet doorgaan, en het moet worden gevolgd door krachtige actie en onwrikbare betrokkenheid.

De Zimbabweanen zullen niet langer worden gebruikt door degenen van wie wordt verwacht dat zij ons dienen.