Hoofdredactioneel commentaar 7-12-2010

Elders in dit nummer brengen we een reportage waarin de secretaris generaal van de MDC Mutambara factie, Welshman Ncube, wordt geciteerd, die zegt dat de partij van plan is om de volgende verkiezingen alleen in te gaan.

Hoe Ncube denkt dat zijn partij zowel de presidents- als de parlementaire verkiezingen zal winnen gaat alle verstand te boven. Hij won zelfs zijn eigen zetel niet bij de verkiezingen van 2008, maar werd gered door de bewoordingen van de GPA*. Wat denkt hij dat er sindsdien veranderd is?

De professor lijkt te lijden aan het gemeenschappelijke Afrikaanse syndroom, waaronder oppositiepartijen er niet in slagen het grote geheel te zien. In een soort kwaadaardige hersenschim lijken ze niet in staat de zin te zien van coalitievorming om wrede regimes te onttronen.

Zij weigeren samen te werken omdat ze misleid worden door de triviale belofte van persoonlijke victorie.

Kenya is een typisch voorbeeld waar vele jaren lang de gecombineerde stem voor de oppositiepartijen groter was dan die van de partij aan de macht – maar zij deden hun kansen om de zittenden hun positie af te nemen teniet omdat ze eenvoudig hun eigen agenda niet wilden opofferen ten gunste van de meerderheid.

Als Simba Makoni, de Mutambara groep en de MDC hoofdstroom hadden samengewerkt bij de verkiezingen van 2008 zou er geen noodzaak zijn geweest voor de verkiezingsaanloop. Ze zouden verpletterend gewonnen hebben en Zimbabwe zou vandaag de dag een andere plaats zijn.

In verschillende gevallen in 2008 behaalden de twee gecombineerde MDC’s een hoger stemmental dan de winnende Zanu (PF) kandidaat. Maar om redenen die zij zelf het beste kennen kozen zij ervoor de verkiezingsstrijd afzonderlijk aan te gaan. Niet alleen verzwakte dit hun potentieel aan gecombineerde macht, het maakte het zelfs gemakkelijker voor Zanu (PF) om het eindresultaat in hun richting te manipuleren.

Het lijkt erop dat Dumiso Dabengwa en zijn Zapu groep het plan hebben de verkiezingsstrijd afzonderlijk aan te gaan, net zoals Simba Makoni met Mavambo/Dawn/Kusile en Job Sikhala met MDC 99. Dit is waanzin. De enige winnaar in zo’n situatie zal Zanu (PF) zijn.

Zou het niet beter zijn als minderheid te dienen in een democratische regering, in plaats van het doel veel te hoog te stellen en platgewalst te eindigen onder Zanu (PF)’s totalitarisme, met al het menselijk leed dat dit met zich meebrengt?

Dit is niet de tijd voor ego’s. Dit is de tijd voor staatsmanschap. Zimbabwe heeft leiders nodig die verder kijken dan zichzelf en hun eigen kleingeestige gekibbel.