Hoofdredactioneel commentaar 21-12-2010

Op de leeftijd van 86 jaar is President Robert Mugabe zeker oud genoeg om te begrijpen dat bij zijn aanhangers erop aandringen terug te slaan tegen opponenten, zoals hij deed tijdens de Zanu (PF) conferentie van afgelopen week, ongeveer neerkomt op het aanzetten tot geweld.

Het is om snel opgewonden partijaanhangers en anderen aan te moedigen op zoek te gaan naar hun politieke tegenstanders om wraak te nemen voor iedere schending die ze – in werkelijkheid of fantasie - werd aangedaan.

Toen hij de conferentie toesprak drong Mugabe er bij Zanu (PF) aanhangers op aan niet alleen te weigeren de andere wang toe te keren maar de vuist te heffen en terug te slaan.

In een land waar politieke spanningen van dag tot dag toenemen in het zicht van nieuwe slopende verkiezingen komend jaar is zulke taal van Mugabe ongeveer een bevel om te verminken en te vermoorden aan de jeugdmilities, oorlogsveteranen en andere partij-beijveraars die gekleed gaan in

leger- en politie-uniform.

Zimbabwe heeft zoveel geweld te verduren gehad dat men van de leiders van het land en hooggeplaatste burgers – zelfs degenen die opscheppen over de mate van geweld, zoals Mugabe doet – zou verwachten dat ze voorop zouden staan bij het oproepen tot vrede, verzoening en een tolerante behandeling van nieuwe beschuldigingen.

Als het de grootvaders zijn die bij de heetgebakerde jongeren aandringen op het verkrachten, verminken, martelen en vermoorden, is dit niet langer politiek. Het is een beklagenswaardig teken van hoever we als volk zijn gevallen. De enige troost echter uit Mugabe’s betreurenswaardige verklaring is dat die het werk van de aanklagers tenminste veel eenvoudiger maakt als de dag van afrekening komt zoals op den duur zeker zal gebeuren.

Iedereen zal in de verslaglegging kunnen zien van wie de moorddadige maffiosi het bevel kregen bloed te vergieten in het hele land en wie met hem waren toen hij de bevelen gaf.