Hoofdredactioneel commentaar 12-04-2011

Voor de vierde keer in net zoveel maanden heeft President Robert Mugabe zich naar Singapore gehaast voor medische behandelingen – hoewel zijn behandelaars in Harare beweren dat het dit keer zijn vrouw Grace is die medische bijstand nodig heeft.

Los van het feit dat dit een forse aanslag is op de schatkist, betekenen deze afmattende intercontinentale vluchten dat hij voor steeds langere periodes het land uit is. Het is duidelijk dat hij niet langer bezig is met het besturen van het land.

Op zijn aandringen komt het kabinet tijdens zijn afwezigheid niet bij elkaar. Dit betekent dus dat regeringszaken eronder lijden. Het land lijdt ook.

We weten dat Zanu (PF) wil dat hij blijft doorgaan ondanks zijn gevorderde leeftijd en zwakke gezondheid. We nemen geen genoegen met het verhaal van staar aan zijn ogen. Wij geloven niet dat iemand zulke voor een oude man zware reizen kan maken alleen om naar zijn ogen te laten kijken. Wat kan een oogarts in Singapore doen wat niet kan in Harare of Johannesburg?

Iedereen die het staarverhaal gelooft zal alles geloven.

De man is niet gezond. Degenen die hem tegenkomen in het kabinet en bij internationale bijeenkomsten zeggen dat hij slaapt tijdens de meeste ontmoetingen. Zanu (PF) en de Junta die grote behoefte hebben aan een burgergezicht om zich achter te verschuilen, zouden aardig moeten zijn voor een zieke oude man en hem moeten toestaan naar huis te gaan in Zvimba en te gaan rusten.

Wij weten dat ze hem domweg willen aanhouden vanwege hun problematische opvolgingsruzies. Ze weten ook dat ze binnen hun partij niemand hebben die bij de verkiezingen qua populariteit kan wedijveren met rivaal Premier Morgan Tsvangirai.

Simpel gezegd is Mugabe hun grootste troef.

Het is jammerlijk duidelijk dat Zanu (PF) functionarissen in zijn afwezigheid aanrommelen om samenhang en richting aan te brengen. De diplomatieke heibel met Zuid Afrika is hiervan een voorbeeld.

Partijwoordvoerder Rugare Gumbo distantieerde Zanu (PF) deze week nadrukkelijk van politbureaulid Jonathan Moyo’s anti-Zuma* vitriool en hield eraan vast dat het partijstandpunt duidelijk werd uitgesproken door niemand minder dan een ambtenaar - George Charamba** – die probeert de zaak te sussen. Interessant!