Hoofdredactionele commentaren van 4-10-2011 tot en met 25-10-2011

Hoofdredactioneel commentaar 4-10-11

Het is nu kennelijk duidelijk dat de politie niet in staat is het geweld en de criminele activiteiten van de Chipangano bende in Harare in te tomen. De hogere politierangen die Zanu (PF) steunen hebben jarenlang de dienders geïnstrueerd niets te doen terwijl deze criminelen MDC aanhangers bestookten in de buitenwijken van Mbare.

De bende is nu in aantal gegroeid en heeft zijn criminele activiteiten uitgebreid. Hij heeft zichzelf getransformeerd in een echte mafia – die aan beschermingszwendel doet, geld afperst van bedrijven, onder dwang bedrijven overneemt en, op de koop toe, MDC aanhangers afranselt en uitzet uit hun huizen om zo zijn Zanu (PF) geloofsbrieven te handhaven.

De Chipangano mafia is zo groot geworden en heeft zoveel macht gekregen dat de politie niet langer in staat is het beest onder controle te krijgen. Feitelijk zijn er politiemannen in Harare die lieten merken dat ze er bang van waren. Sommige politiemannen zijn werkelijk aangevallen door leden van Chipangano. Er hebben geen arrestaties plaatsgevonden.

De bende luistert naar niemand – zelfs niet naar President Robert Mugabe. Onlangs, terwijl Mugabe het Parlement toesprak, waarbij hij zei dat er geen geweld in Zimbabwe zou moeten zijn, waren deze schurken buiten het gebouw bezig met het aftuigen van mensen – waaronder een politieman.

Opnieuw werd niemand gearresteerd. En dat ondanks in verschillende kranten gepubliceerd fotografisch bewijs, dat duidelijk enkele van de schurken identificeert.

Daar de politie heeft laten zien niets te kunnen doen, praten de Zimbabweanen over wat zij zelf kunnen doen om zich tegen deze schurken te beschermen. Er zijn enkele suggesties gedaan dat mensen groepjes zouden vormen die zelf het recht in handen nemen om zichzelf en hun bedrijven te beschermen. Maar dit is geen oplossing omdat de politie ongetwijfeld tegen ze in actie zou komen. En geweld veroorzaakt altijd meer geweld.

Het falen van de regering om Chipangano’s schandelijke gedragingen te stoppen is een ernstig plichtsverzuim. Er zal een tijd komen dat de mensen zullen voelen dat ze niets meer te verliezen hebben en het recht in eigen handen zullen nemen.

Nu ze voelen dat ze een monster hebben grootgebracht dat hun zou kunnen vernietigen heeft Zanu (PF) bestuurssecretaris Didymus Mutasa de schurken verstoten en zou hij ze gearresteerd willen zien. Wij wachten met ingehouden adem af om te zien of Politiecommisaris Augustine Chihuri de stem van zijn meester zal gehoorzamen, en of hij werkelijk in staat zal zijn dit nu wijdverbreide criminele gedrag te stoppen.

Hoofdredactioneel commentaar 11-10-11

Wat gebeurde er met God’s liefde?

Lezing van het dossier dat President Robert Mugabe eerder deze week werd aangeboden door Aartsbisschop Rowan Williams bezorgt je koude rillingen.

Het vervult met afschuw te denken dat de vele afranselingen en arrestaties van parochianen en clerus, net zoals de wijdverbreide ontwrichting van scholen, gezondheidsinstellingen, charitatieve programma’s en kerkelijke dienstverlening achter de schermen wordt geleid door mannen in kerkelijke kledij – wier doelen in het leven het verzorgen van hun kudde en het toedienen van Christelijke liefdadigheid en de liefde van God zouden moeten zijn.

Het dossier somt een litanie op van intimidatie en geweld – wat een dagelijkse gebeurtenis is geworden voor parochianen die de Kerk aanhangen. De politie en staatsinlichtingendiensten hebben een leidende rol gespeeld in de gewelddadige ontwrichting van de Kerk sinds de afscheiding van pro-Mugabe prelaat Nolbert Kunonga vier jaar geleden.

Veel leden van de Anglicaanse Kerk werden in het ziekenhuis opgenomen na in elkaar te zijn geslagen door de politie en pro-Kunonga schurken. Gewapende mannen hebben ook verschillende Anglicaanse bisschoppen en priesters bedreigd vanwege hun constante loyaliteit aan de ware Kerk, die nu wordt geleid door Bisschop Chad Gandiya.

Voordat hij zich afscheidde was Kunonga Bisschop van Harare. Verrassend genoeg maakt hij er nu aanspraak op verantwoordelijk te zijn voor de Kerk en haar bezittingen in geheel Zimbabwe.

Dat Mugabe beweert, zoals hij deed, dat hij niet tussenbeide kan komen omdat de zaak onder de rechter is, is uitermate onoprecht.

Het geweld dat wordt gepleegd door Kunonga’s navolgers zou een zaak van de politie moeten zijn – ongeacht of de kwestie van eigenaarschap van kerkelijk bezit wel of niet onder de rechter is.

Dit is alweer een voorbeeld van de wetteloosheid die algemeen heerst in Zimbabwe en gedijt op de actieve steun van de wetshandhavers terwijl de machthebbers het blijven vergoelijken en aanmoedigen ten gunste van hun eigen zelfzuchtige doelen. Niemand laat zich door deze teleurstelling voor de gek houden.

Kunonga is een erkend Zanu (PF) aanhanger. Het verbaast niemand dat Mugabe geen vinger heeft uitgestoken om deze grootschalige diefstal van onze kerkelijke bezittingen en dit misbruik van kerkelijk personeel en hun kudde – waaronder duizenden wezen – te stoppen.

Het werd afgelopen zondag overduidelijk dat de meerderheid van Anglicanen in Zimbabwe Kunonga niet steunt – meer dan 15 000 woonden Williams’ dienst in Harare bij, terwijl er 1000 deelnamen aan Kunonga’s manifestatie.

Hoofdredactioneel commentaar 18-10-11

Er zouden koppen moeten rollen

Je staat er versteld van dat de co-minister van politiezaken niet door de agenten kan worden geïnformeerd over hun onderzoek naar de dood van een nationale figuur als Solomon Mujuru.

Wij zouden denken dat het informeren van ministers deel is van de taakomschrijving van iedere ambtenaar. Omdat de politie, om wat voor reden dan ook, denkt dat ze de minister, Theresa Makone, niet kan informeren, zit er iets fundamenteel verkeerd. De politie moet zich ervan bewust zijn dat er belangstelling is voor hun onderzoek naar deze dood – vooral als er aanzienlijk wordt gespeculeerd over de doodsoorzaak.

Veel vragen omringen de dood van de Generaal en het is algemeen bekend dat het onderzoek van meet af aan in opspraak was toen de plaats van het ongeval niet op de juiste wijze werd afgesloten voor forensisch onderzoek door de politie.

Het is ook algemeen bekend dat de politiemacht politiek gecompromitteerd is en in ernstige mate is afgezwakt door de benoeming en promotie van ongetrainde Zanu (PF) kaders in alle rangen.

Er is een aanzienlijke belangstelling naar de bevindingen van wat er precies gebeurde in de nacht waarin Mujuru omkwam door brand in een boerderij. Parlementariërs hebben ook hun ongerustheid uitgesproken over het onderzoek, en vernietigend geoordeeld over de politie – en er bij de regering op aangedrongen buitenlandse politiekrachten uit te nodigen om de plaatselijke politie bij te staan in het zoeken naar antwoorden bij de zaak.

Overbodig te zeggen dat de politie deze oproepen op een arrogante manier heeft afgewezen. Maar het is ze nog steeds niet gelukt met enig antwoord voor de dag te komen.

Mujuru’s weduwe en familie verdienen, net als het land, antwoorden. Overal elders ter wereld zouden er koppen rollen als de politie zou weigeren de eigen minister te informeren. Deze manier van doen is simpelweg onaanvaardbaar.

Politieoversten moeten weten dat ze het hele land en de ministers dienen, die, of ze die nu mogen of niet, de vertegenwoordigers zijn van de wil van het volk die ze verkozen.

Niemand verkiest politiechefs. Het zijn benoemde dienaren van het volk.

Hoofdredactioneel commentaar 25-10-11

Schandelijke partijdigheid

Drie vrouwen uit Gweru werden onlangs gearresteerd en beschuldigd van verkrachting van verschillende mannen. Men liet de vrouwen rondparaderen zodat ze door iedereen konden worden uitgejouwd. Hun namen werden met grote koppen in de kranten gepubliceerd. Ze werden in alle opzichten schuldig bevonden door de politie, het publiek en de media – lang voordat hun zaak voor het gerecht komt.

Het enige wat er overblijft voor de politierechter is ze langdurig gevangen te zetten. Onnodig te zeggen dat de vrouwen de beschuldiging van verkrachting ontkennen.

Elders in deze krant brengen we het bericht van het overlijden van een mannelijke serieverkrachter die tot 15 jaar gevangenisstraf was veroordeeld en eerder werd vrijgelaten door Zanu (PF) politici.

Van zijn arrestatie werd geen openbare vertoning gemaakt. En de mensen dromden niet samen om hem in hechtenis te zien.

Details van deze afschuwelijke geweldsdaden tegen vrouwen werden alleen binnen de rechtbank openbaar gemaakt. Sinds zijn dood hebben Zanu (PF) ministers en ambtenaren in de rij gestaan om de serieverkrachter eer te bewijzen.

Minister van Informatie Webster Shamu verwees zelfs naar hem als "een Godvrezend man".

Wat maakt nu de zaak van de drie vrouwen anders? Is het omdat we als maatschappij de verkrachting van een vrouw niet als een ernstige misdaad zien? Is het omdat we in onze patriarchale maatschappij vrouwen zien als objecten van seksuele lust en dat we als de rollen zijn omgedraaid dan zo verachtelijk handelen?

Deze drie vrouwen zijn niet schuldig verklaard – maar kunnen ze nu rekenen op een eerlijk verhoor gezien de publiciteit? Ondanks alle publiciteit is ons niet verteld waarvan ze nu worden beschuldigd. Als de vrouwen uiteindelijk onschuldig worden bevonden aan wat dan ook, zijn hun reputaties nu toch aan flarden.

Ondertussen hebben vier vrouwen die werden verkracht tijdens de verkiezingen van 2008 een ondersteuningsgroep geformeerd voor andere vrouwen in vergelijkbare omstandigheden. De mannen die hen verkrachtten zijn in de meeste gevallen bekend. Zij zijn niet gearresteerd omdat ze deze misdaden begingen uit naam van Zanu (PF).

Uit radeloosheid hebben deze dappere vrouwen de publiciteit gezocht – wat erg moeilijk is voor vrouwen overal ter wereld, maar in het bijzonder in Zimbabwe. Hun aanvallers lopen vrij rond, zij worden op geen enkele manier ondersteund, noch hebben zij op enige manier professionele hulpverlening gekregen. Een van hen is HIV-positief. Zij is met andere woorden veroordeeld tot een langzame en afschuwelijke dood.