Hoofdredactioneel commentaar 18-12-12

Kandidaten zouden gegrepen moeten zijn door wezenlijke zaken

Duidelijk tijdens de recente verkiezingen in de USA, die Barack Obama vier jaren extra gaven, was het respect bij de kandidaten voor zaken die te maken hebben met nationale en plaatselijke welvaart.

Obama won voornamelijk omdat zijn campagne gebaseerd was op wezenlijke zaken. Dat heeft veel zin omdat de kiezers vanzelfsprekend de waarde van een persoon bepalen aan de hand van zijn of haar duidelijke uitspraken over zaken die direct of indirect verband houden met hun welvaart.

Burgers zijn in hoofdzaak bezorgd over het behoud van hun baan en of hun familieleden, vrienden en kinderen een goede kans op werkgelegenheid zullen hebben. Ze willen weten of hun maatschappelijke vangnetten worden verstevigd of verbeterd en of het geld dat ze aan belasting betalen goed wordt besteed.

Het is uitermate verontrustend dat onze eigen politieke leiders er nauwelijks blijk van geven dat ze hebben gevolgd hoe het campagnevoeren in andere landen, die bekend staan om hun democratische regering, door de jaren heen in zijn werk gaat.

Terwijl we richting verkiezingen gaan, is er nauwelijks een aanwijzing dat onze leiders iets hebben opgestoken van de wijze waarop progressieve kandidaten zoals Obama de harten en de hoofden van kiezers winnen.

We zijn in het bijzonder verontrust door het feit dat alle leiders van de drie grote partijen – MDC-T, Zanu (PF) en MDC-N – erop gefixeerd lijken te zijn hun pijlen te richten op elkaars persoonlijkheden, terwijl ze alleen maar lippendienst bewijzen aan wezenlijke zaken.

We werden ontmoedigd toen MDC-T leider, Premier Morgan Tsvangirai, onlangs Welshman Ncube aanwees als een dorpspoliticus tijdens een reeks campagnes in zuidelijk Zimbabwe. Het is verontrustend dat Tsvangirai ervoor koos Ncube te kleineren in plaats van zich te concentreren op en zich te beperken tot essentiële zaken zoals de watervoorziening, het verdraaglijk maken van de voortdurende droogte en het bouwen van meer scholen in de regio.

Ncube zelf gaat ook niet vrijuit, omdat hij herhaaldelijk Tsvangirai een ongeletterde vakbondsman noemde, zonder geloofsbrieven om het land te leiden. Terwijl de twee ruziën, houdt Zanu (PF)’s Robert Mugabe een feestje, waarbij hij nu en dan zijn eigen geringschattende opmerkingen opwerpt – tegen hun beiden.

Het ziet ernaar uit dat deze teneur om campagnes te baseren op het belasteren van personen toeneemt naarmate we langzaam richting verkiezingen gaan. Het grootste gevaar is dat dit bijdraagt aan het afleiden van iedereen van de wezenlijke kwesties die er liggen. In plaats dus dat de mensen van de kandidaten horen hoe zij zorg dragen voor voedsel aan tafel en geld in hun zak, gebruiken ze het leeuwendeel van hun tijd om te vertellen hoe slecht die en die kandidaat als persoon is.

Het andere probleem hierbij is dat dit een cultuur van persoonlijkhedenpolitiek laat voortduren. Mensen worden geobsedeerd door personen, meer dan door hun betekenis op globaal niveau.

Daarom dringen we er bij onze leiders, naast die van de reeds genoemde drie partijen, op aan wezenlijke zaken te respecteren en een cultuur van ernst te scheppen in hun campagnes.