Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Hoofdredactionele commentaren uit The Zimbabwean

vertaald door Paul Bogaert

 


Hoofdredactioneel commentaar 22-1-2013

 

Serieus over vrede?

 

Een heleboel gebakken lucht was er over vredige verkiezingen de afgelopen weken. Zowat iedereen weet dat dit niets dan praat is. Er is geen serieus voornemen om verkiezingsgeweld te beteugelen. De verslagen spreken voor zichzelf. Zanu (PF) is afhankelijk van geweld om verkiezingen te winnen. Dat zijn ze altijd geweest. Het houden van verkiezingscampagnes voor Zanu (PF) is synoniem voor geweld. Grote aantallen soldaten worden steeds ingezet in de plattelandsgebieden tijdens verkiezingen – Jongens met Verlof – waar ze op allerlei manieren de dorpelingen intimideren.

 

Mugabe’s recente uitspraken over vrede passen ongemakkelijk bij zijn welbekende “gradaties van geweld” en het is maar al te duidelijk dat de gewone leden van zijn partij ofwel weten dat hij niet serieus is, of gehoorzamen aan de instructies van iemand anders.

 

De partij heeft Zimbabwe vernietigd en heeft geen ideeën  hoe het land opnieuw op gang moet worden gebracht. Ze hebben de productiemiddelen door het hele land geplunderd en beroofd en onze aanzienlijke minerale hulpbronnen verkwanseld aan de Chinezen. Ze hebben geen oplossing te bieden voor het leed van de miljoenen die niet bij hun melkkoe kunnen komen, maar gaan tot het uiterste bij de bescherming van hun op oneigenlijke gronden verkregen profijt.

 

De zogenaamde stichtingen voor gemeentelijke ontwikkeling die werden opgezet om de plaatselijke bevolking een belang toe te kennen bij aanzetten tot mijnbouw zijn niets anders dan verlengstukken van de melkkoe – waarbij enkel wat kruimels aan de bevolking worden geboden terwijl de partijkopstukken wederom de echte welvaart afromen.

 

Het is voor alle Zimbabweanen duidelijk te zien dat de toenemende welvaart van hen die erin slaagden zich aan de macht vast te klampen direct gerelateerd is aan de verarming van de rest van ons.

 

Het is een welbekende waarheid dat de grote meerderheid van het geweld wordt gepleegd door het leger, de politie en de Veiligheidsdienst – allemaal staatsinstellingen – samen met partijschurken vermomd als milities. We hebben bijvoorbeeld bekende terreurbendes die kantoor houden in de stedelijke gebieden – Chipangano, Al Shabab, Top Six en anderen. Ze zijn bekend bij de politie. Ze werken voor Zanu (PF). Als er ook maar een greintje politieke wil zou zijn zou het voor de politie gemakkelijk zijn deze bendes op te rollen en een eind te maken aan hun activiteiten.

 

Mugabe’s pleidooi voor tolerantie, gedaan bij John Nkomo’s begrafenis deze week – “we hebben elkaar nu gevonden” – klinkt bijzonder hol in het licht van politieverboden op MDC campagnebijeenkomsten en het bestoken van partijaanhangers. Dit bestoken kent vele vormen: ontvoering en afranselingen, willekeurige arrestatie en gevangenneming op armzalige beschuldigingen die nooit standhouden voor het gerecht, brandstichting, verkrachtingen en intimidatie.

 

Met verkiezingen voor de deur zullen we opnieuw een verstoring zien van de activiteiten van NGO’s – van wie de meeste zich bezighouden met het verlichten van de armoede door de democratie op een of andere manier te koesteren. De recente arrestatie van de directeur van Zimrights, Onias Machisa en twee andere functionarissen op oneigenlijke gronden is nog maar het begin.

 

Als het Mugabe ernst was met vrede zou het gemakkelijk voor hem zijn een duidelijke boodschap af te geven aan zijn aanhang. Het enige wat hij hoeft te doen is Politiecommissaris Augustine Chihuri te gelasten iedereen tegen wie aangifte is gedaan van politiek geweld te arresteren. Zolang hij dit niet doet zal niemand hem serieus nemen.