Hoofdredactioneel commentaar 3-9-2013

Veel  wordt verwacht van Parlement

De laatste keer dat Zimbabwe een Parlement had dat werd gedomineerd door een enkele partij was in 2000, voordat de MDC aan de verkiezingen meedeed en de trend veranderde. Nu zijn we teruggevallen in dit patroon.

Terwijl Zanu (PF)’s belangrijkste tegenstander, MDC-T, nog steeds volhoudt dat de verkiezingen werden gemanipuleerd, letten we op de realiteit van het werken met zwaar eenzijdige wetgeving voor de komende vijf jaar, en daar ligt onze zorg.

De democratie lijdt als een partij, in dit geval Zanu (PF), een duidelijke meerderheid heeft. Een snel onderzoek naar Zimbabwe’s wetgevingsgeschiedenis zal dit bewijzen. Na het Eenheidsverdrag van 1987, en in het bijzonder na de algemene verkiezingen van 1990, degenereerde het Parlement tot nagenoeg een een-partij aangelegenheid.

Hoewel de partij  bijna voortdurend het monopolie van het Huis genoot, werd de onevenwichtigheid in het voordeel van Zanu (PF) te groot. Ja, er waren vluchtige oplevingen tussen 1990 en 2000 dankzij de openhartigheid van enkele parlementsleden zoals Sydney Malunga, Margaret Dongo en Eddison Svogbo Senior. Maar het Parlement was weinig meer dan een poppenkast waarin alles automatisch werd goedgekeurd.

De meerderheid van de Parlementariërs kwam niet naar het Huis om levensveranderende bijdragen te leveren, maar vooral om besluiten van de Uitvoerende Macht en Zanu (PF)’s beslissende instanties te formaliseren. Parlementsleden namen de gewoonte aan naar het Parlement te gaan om hun slaap uit te slapen of loftuitingen jegens President Robert Mugabe te roepen.

Dit is een periode die samenviel met de geleidelijke afbraak van mensenrechten en een oogverblindende afwezigheid van de toezichthouderrol die de wetgever wordt verondersteld te spelen.

Als we bedenken dat we teruggaan naar de oude stijl is het uiterst noodzakelijk dat de nieuwe Parlementsleden en Senatoren op hun hoede zijn en ijverig regeren, zodat Zimbabwe niet afglijdt in duisternis. Ze zouden moeten afzien van het almaar automatisch goedkeuren van wat de Uitvoerende Macht heeft voorgeschreven. Natuurlijk, misschien is dit teveel gevraagd in het licht van de cultuur van loyalisme binnen Zanu (PF) – om maar niet te spreken van de drang hun broodheer voor bewezen diensten naar de mond te praten, maar wetgevers zullen krachtig worden beoordeeld als ze geen acht slaan op deze waarschuwing in dit doorslaggevende stadium van onze geschiedenis.

Er ligt zoveel werk in het verschiet voor het nieuwe Parlement. Wij verwachten dat de Parlementariërs en Senatoren regelmatig aanwezig zullen zijn in Parlement en Senaat en dat ze grondig en eerlijk debatteren over zaken en programma’s. Wij dringen er bij hen op aan zich niet te laten leiden door partijbelangen, maar te werken in het belang van Zimbabwe en het GEHELE volk.