Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Hoofdredactionele commentaren uit The Zimbabwean

vertaald door Paul Bogaert

 


Hoofdredactioneel commentaar 28-1-2014

 

Heksenjacht op aan staatsinstelling gelijkgestelde instanties: echt?

De regering heeft een onderzoek gelast naar alle aan de staat gelijkgestelde instellingen waarin van de respectieve directies wordt verwacht dat ze gedetailleerd  rapporteren over de voordelen voor degenen aan de top. Dit initiatief is ALLEEN maar lofwaardig als men het kritiekloos beschouwt.

De waarheid is dat er veel dubbelhartigheid zit in het onderzoek naar deze instanties. Om te beginnen is het duidelijk dat de regering eenvoudig zijn gezicht probeert te redden na pijnlijke onthullingen over de schandelijke voordelen die de hoofden van deze instellingen zichzelf toebedeelden.

De regering probeert bij ons de indruk te wekken dat ze resultaten willen, in het bijzonder in de nasleep van de zelf opgelegde last genaamd Zim Asset*. Dit is een model waarover de overheid roept dat dit het wondermiddel zou zijn voor onze economische ellende. Het oog afwenden van de duidelijk corrupte en frauduleuze extra’s die worden genoten door de bazen van de aan staatsinstellingen gelijkgestelde instanties zou Zim Asset zeker in diskrediet brengen, en daarom moet het zichtbaar zijn dat er wordt opgetreden.

Gezien de geschiedenis van Zanu (PF) regeringen hoeven we niet te vieren dat de instanties weer gezond gaan worden. De partij doet nooit wat ze zegt. Dit jaar nog, bij de officiële opening van het Achtste Parlement sprak President Mugabe breedvoerig over corruptie. Toch is er, meer dan een half jaar later, niets gebeurd met diegenen die corrupt waren, en waarvan het wemelt in de openbare dienstverlening.

Zeker, de regering kan in hun recente aandrang tegen de instanties niet eerlijk zijn omdat juist die personen die ze nu leiden degenen zijn die in de eerste plaats verantwoordelijk  zijn voor de puinhoop. Veelal, misschien wel altijd, werden de hoofden van de instanties benoemd op partijdige gronden, met niet de minste aandacht voor hun verdiensten en kwalificaties. Hun benoemingen waren niets anders dan een gelegenheid om aan te schuiven bij de melkkoe, en dus zijn hun neigingen tot plunderen geen verassing voor ons. Als degenen die ze benoemden ergens van profiteerden is het van de capriolen van de door hun benoemden.

Onnodig te zeggen dat de verrotting langdurig doorging, waarbij de huichelaars – die ons nu willen doen geloven dat ze bezorgd zijn over de puinhoop – het oog afwendden. Hoe kunnen we dan geloven dat ze een Damasceense ervaring** ondergingen en nu de bona fide wens hebben de zaken in de goede richting te zien draaien?

Dit onderzoek lijkt het, net als eerdere, niet langer dan een paar weken uit te houden en dan in te zakken, waarna alles als in het begin zal zijn en iedereen ingeslapen.

 

*Zim Asset: Zimbabwe Agenda for Sustainable Socio-Economic Transformation, Agenda voor een Duurzame Economische Transformatie.

**A Damascene experience: een ervaring van een plotselinge en volledige verandering in iemands overtuiging, de uitdrukking is ontleend aan Paulus’ plotselinge bekering tot het Christendom door een visioen toen hij onderweg was naar Damascus, vert.