Wilf Mbanga

Vrijplaats CuBra

Hoofdredactionele commentaren uit The Zimbabwean

vertaald door Paul Bogaert

 


Hoofdredactioneel commentaar 25-2-2014

 

Laten we geweld samen bestrijden

 

De Zimbabweanen moeten een stelselmatige benadering van intern partijgeweld aannemen.

 

Gezien het feit dat het hemd nader is dan de rok is het moeilijk algemeen politiek geweld te bestrijden als we de partijen zelf niet meetellen. Als geweldsculturen er eenmaal zijn en gaande worden gehouden binnen de partijen wordt het moeilijk met deze plaag om te gaan als die algemeen wordt en verandert in gevechten van partijen tegen partijen.

 

In bijna alle gevallen werden recente gevallen van geweld goedgepraat door zelfzuchtige individuen die groepen aanhangers mobiliseren en tegen elkaar opzetten als een middel om macht te krijgen of te behouden. Het geweld is puur een gereedschap dat wordt gebruikt door politici om persoonlijke doelen te behalen.

 

Bijvoorbeeld, leden van Zanu (PF) zetten hun hooligans in om anderen in dezelfde partij af te ranselen tijdens de provinciale verkiezingen tegen het eind van 2013. In afgelopen weken werd de MDC-T geschokt door vergelijkbare gevechten om opvolgingszaken.

 

Het treurige is dat er, in alle gevallen waarbij politiek geweld wordt gebruikt, veel minder wordt bereikt dan men  voornemens is te behalen. Levens gingen verloren, mensen raakten gewond en gelijkgestemden werden tegen elkaar opgezet. Spanningen, verdachtmakingen en haat hebben ingewerkt op gemeenschappen waar politici geweld hebben aangewakkerd en het zal lang duren voordat stabiliteit en samenwerking kunnen worden hersteld.

 

Zo heeft intern partijgeweld ook de intolerantie vergroot onder mensen die – overdag – beweren dat ze voorstanders zijn van democratie. Het netto effect is dat Zimbabwe een slechte naam krijgt omdat de buitenwereld ertoe neigt ons te zien als een onbeschaafde troep.

 

Daarom is het van groot belang dat we intern partijgeweld opnieuw onderzoeken en middelen bedenken om dit te kunnen stoppen. Een manier om dit te doen is wetgeving introduceren die leden van politieke partijen doet terugschrikken voor betrokkenheid bij intern geweld. Hoewel de bestaande wetten de malaise aanpakken door vervolging, boetes en zelfs gevangenisstraf, zijn ze niet toereikend.

 

We moeten politiek gemotiveerd geweld beschouwen als een zelfstandige en een aparte vorm van geweld waarop onmiddellijks straf zou moeten staan om af te schrikken. Zelfs als leden individueel kunnen worden aangeklaagd voor aanslagen, is het wenselijk dat de partijen er zelf zware boetes en andere vormen van interne discipline op instellen.

 

Partijen moeten ook worden gedwongen diepgaand en tijdig onderzoek te doen naar ieder gewelddadig incident. Als leiders schuldig worden bevonden zouden ze moeten worden geschorst of zelfs voor bepaalde tijd uit de politiek moeten worden gebannen. Vergelijkbare maatregelen moeten worden genomen tegen partijen en hun leden die aanzetten tot geweld tegen politieke vijanden.