Hoofdredactioneel commentaar 16-12-2014

Het is nu tijd voor herstel

Sinds begin dit jaar is de regerende partij vervuld geweest van hun 6^e congres en verwikkeld in een vuile factiestrijd. Regeringszaken leden er duidelijk enorm onder omdat alle aandacht en inspanning ging naar het gevecht tussen de Mnangagwa en Mujuru kampen.

Intussen brandde het land. Sinds de verkiezingen van afgelopen jaar heeft de economie hevig gebloed. Maar er was geen aandrang om die te repareren omdat de bewindspartij het blijkbaar passender vond om zich op machtsgevechten te richten.

Het congres is gekomen en gegaan en er zijn zowel winnaars als verliezers binnen Zanu (PF). Nu de waanzin voorbij is – dat hopen we tenminste – en de Mnangagwa factie stevig de baas is, wordt het tijd dat degenen die aan de macht zijn tot inkeer komen en oprechte pogingen beginnen om dit getroebleerde land weer op gang te krijgen. De economie schreeuwt erom te worden gered. De meerderheid van de burgers is werkloos en richtte zich op de toch al afgeknepen informele sector om te overleven. Industrieën blijven maar sluiten en investeringen, zowel plaatselijk als buitenlands, zijn nog steeds zeer minimaal.

Er is nauwelijks enig contant geld in de bank, de gezondheids- en onderwijssectoren worden minnetjes gefinancierd en openbare toeleveringsbedrijven gaan mank.

Degenen die zijn begunstigd met de macht moeten zich nu richten op de huilende natie en serieus methoden bedenken om ons te redden. Macht om de macht is leegte en dus moeten de politici aan het bewind kijken hoe ze het best de economie herstellen, banen scheppen, corruptie afknijpen, beleid aannemen dat investeringen bevordert en een draai geven aan het pariabeeld waaronder Zimbabwe al zo lang gebukt gaat.

Er wacht ons een grote taak om wetten af te stemmen op de grondwet en we verwachten van het Parlement dat dat wordt aangespoord om zijn mandaat te vervullen.

Er is behoefte aan echte en bona fide verkiezings- en andere hervormingen in overeenstemming met een huidige moderne democratie. De regering moet aan zijn verplichtingen voldoen door mensenrechten te handhaven en de sfeer van politieke vervolging weg te halen.

Een van de belangrijkste bronnen van onze tegenspoed is intolerantie, in het bijzonder op politiek niveau. De regerende partij moet er voor zorgen dat men samenwerkt met wat men beschouwt als zijn vijanden als men het land verder wil brengen. Verschillen van inzichten moeten van de mensen geen vijanden maken. Democratie vraagt om meningsverschillen en constructieve kritiek. In plaats van de oppositie te beschouwen als vijanden moet de bewindspartij ze zien als vooruitstrevende partners, met wie oplossingen kunnen worden uitgewerkt.

De olijftak moet zich zelfs uitstrekken tot de Zanu (PF) factie die wordt geleid door Joice Mujuru. In plaats van het aannemen van neigingen tot vergelding moet de Mnangagwa factie degenen die zich bonden aan Mujuru omarmen. Tegelijkertijd is er een verandering nodig in de manier waarop de machthebbers naar de westerse wereld kijken. Ze zouden hun best moeten doen om met hen samen te werken ten behoeve van onze positieve vormverandering.