Hoofdredactioneel commentaar 1-9-2015

Mugabe moet vragen in parlement beantwoorden

MDC-T Parlementariër voor Kuwadzana, Nelson Chamisa, kreeg onlangs zijn zin toen de Parlementsvoorzitter instemde met zijn motie die President Robert Mugabe opriep terug te keren naar het huis om te reageren op vragen van wetgevers over zijn toespraak aangaande de staat van de natie.

Dat is allemaal in orde en we hopen dat de president gehoor zal geven aan de oproep.

De grondwet bevat, inderdaad, een bepaling die het voor Mugabe mogelijk maakt binnen het Parlement vragen te beantwoorden in de geest van natievorming en als een manier om de uitvoerende macht meer verantwoording te geven. Het probleem is echter dat Mugabe niet verplicht is het vragenuur in het Parlement bij te wonen en hij hoeft dit alleen maar te doen afhankelijk van zijn eigen bevliegingen. Het feit dat alles is overgeleverd aan Mugabe’s keuze maakt het voor ons voorbarig om de blijkbaar professionele stellingname van de voorzitter door het honoreren van Chamisa’s wens te vieren.

Wij hebben geen verse herinneringen aan Mugabe die betrouwbaar is jegens het Parlement, dat hij met minachting lijkt te beschouwen – afgaand op zijn uitspraken in het verleden. Bijvoorbeeld, toen de grondwettelijke parlementaire commissie zijn werk beëindigde en de president naar het Parlement ging voor de officiële goedkeuring van de nieuwe grondwet in 2013,  sprak hij zich zeer minachtend uit over de wetgevende macht. Hij herinnerde Parlementsleden eraan dat hij de uiteindelijke macht had, wat volgde op eerdere pogingen om een clausule toe te voegen die het hem onmogelijk maakte zich opnieuw te kandideren.

Maar buiten zijn ego en arrogantie is zijn terugkeer naar het Parlement goed voor de democratie. Naast het verstevigen van het vertrouwen in het ambt van het presidentschap als betrouwbaar en transparant zou het bijwonen van het vragenuur helpen een heleboel onbeantwoorde vragen over de toespraak aangaande de staat van de natie te verduidelijken. Zoals het er nu voor staat blijven er nog vele vragen over de toespraak liggen.

De natie, zoals die wordt vertegenwoordigd door de Parlementsleden, zou zicht willen op de haalbaarheid van het 10-puntenplan, waarover  hij het had. Wij willen weten waar de financiering van de nieuwe blauwdruk vandaan zal komen, wie er achter het reddingsplan zou zitten, de te verwachten periode tot realisatie, welk beleid de overheid zal aannemen om met de verwoestende klimaatsverandering om te gaan, hoe men van plan is de landbouw te reanimeren en vele andere zaken.

Simpelweg debatteren over de toespraak heeft geen zin. In het verleden hebben we Zanu (PF) parlementariërs kostbare tijd zien verknoeien met het veelvuldig prijzen van Mugabe voor zijn toespraak, meer dan het bespreken van de vooruitspringende opgeworpen kwesties.

Dit wordt waarschijnlijk erger nu Zanu (PF) een overweldigende meerderheid heeft in het huis, waarbij men het debat terugbrengt tot puur loftuitingen en aanbidding.

Aan de andere kant hebben Parlementariërs van de oppositie de toespraak aangevallen zonder veel stof op te doen waaien. Het zou anders kunnen zijn als Mugabe de tijd zou nemen naar het Parlement te komen en zou reageren op brandende kwesties.