Hoofdredactioneel commentaar 29-9-2015

Gepensioneerden verdienen geld, waardigheid

De overheid moet dringend effectieve tussenkomst overwegen om te garanderen dat gepensioneerden krijgen waar ze recht op hebben. In het bijzonder is er behoefte aan het instellen van een systeem dat het voor gepensioneerden die in de diaspora wonen mogelijk maakt hun geld te ontvangen. Zoals we in dit nummer berichten, is de regering aan gepensioneerden die in het buitenland leven meer dan 10 miljoen dollar schuldig, wat hen de afgelopen 10 jaar nooit is uitgekeerd.

Er schijnt onwil te zijn van de kant van de verantwoordelijke departementen het geld te betalen om zeker te stellen dat de mensen worden gecompenseerd voor hun jarenlange gezwoeg toen zij nog hier werkten.

Om de situatie nog te verergeren wordt de woonachtigen in de diaspora  gevraagd formulieren in te vullen om hun geld te krijgen. Sommige van hen hebben al meermalen formulieren ingevuld, toch ontvingen ze helemaal geen geld.

Deze mensen, die nu leven in andere delen van Afrika, Europa en elders verlieten Zimbabwe om uiteenlopende redenen – de meeste van hen vanaf  2000. Een categorie bestaat uit vroegere commerciële grootschalige boeren die zich, nadat hun land met geweld van ze was afgenomen, niet langer veilig voelden om in dit land te blijven. Andere oudere burgers hadden geen keus dan hun verzorgers en familieleden te volgen die besloten hadden zich te vestigen in het buitenland.

Nog anderen gingen weg om leven- en werkmogelijkheden te zoeken toen duidelijk werd dat de economische en politieke situatie in Zimbabwe onhoudbaar werd.

Wat de redenen ook zijn om ervoor te kiezen het land te verlaten, zij zijn geen misdadigers en zij verdienen het hun pensioenen te krijgen. Het was erg genoeg voor hen gedwongen te zijn het land te verlaten dat ze als hun enige thuis kennen.

Sommige van hen leven in het buitenland bij de gratie van weldoeners omdat ze, ofschoon ze veel geld toekomt uit het land, dit niet kunnen krijgen. De staat heeft een morele en wettelijke plicht om deze mensen te geven wat ze toebehoort.

Wij beseffen dat zelfs plaatselijke gepensioneerden door een hel gaan om hun geld te krijgen. Dit komt voornamelijk vanwege onnodige bureaucratie, een slechte werkinstelling onder degenen van wie wordt verwacht de pensioenen te verstrekken en kennelijk een verlangen om deze gepensioneerden “op te knappen”. Er is niets zo pijnlijk als strijden om het geld te krijgen waar je recht op hebt omdat er mensen zijn die hun werk niet goed doen.

Het is verfrissend te horen dat de overheid een nieuwe commissie heeft opgezet om te kijken naar de kwestie van de pensioenen. Hoewel veel te laat, is dit nog steeds welkom. Het is onze hoop dat de commissie, die binnenkort haar oprichtingsvergadering zal hebben, voor de dag zal komen met bruikbare oplossingen voor de ellende die gepensioneerden lange tijd hebben moeten doorstaan. Wij hopen dat de commissie zal helpen bij het oprichten van een uitgebreide databank van gepensioneerden, plaatselijk en in het buitenland, zal luisteren naar hun klachten en suggesties en, het belangrijkste, ze zal uitbetalen op de meest voor de hand liggende manier. Ze verdienen respect en waardigheid.