Hoofdredactioneel commentaar 12-6-2007

Voor de allereerste keer heeft President Mugabe erkend dat leden van de oppositie feitelijk Zimbabweanen zijn. Sprekend tijdens een ceremonie waarbij hij landbouwwerktuigen uitdeelde aan een paar bevoorrechten, maakte Mugabe enkele verzoenende opmerkingen over de MDC wat zelfs applaus opleverde van de trouwe volgelingen van de partij. Maar ja, die applaudisseren natuurlijk bij ieder woord dat hij uitbrengt.

"Zij zijn een deel van ons in het wezen van wat we de natie noemen en geen politiek kan ze er ooit van vervreemden", zei Mugabe, alhoewel het niet duidelijk was of er daadwerkelijk enig MDC lid in zijn publiek zat.

Dit is een welkome afwijking van de norm, waarbij Mugabe nooit nalaat om iedere publieke gelegenheid, waaronder nationale dagen, begrafenissen en andere niet-politieke evenementen aan te grijpen om de oppositie te belasteren.

Wij hebben altijd staande gehouden dat toespraken die bij staatsaangelegenheden worden gehouden de nadruk zouden moeten leggen op de gemeenschappelijke waarden van de Zimbabweanen. We zouden onze diversiteit moeten roemen en geen toevlucht moeten nemen tot toespraken vol haat en aansporingen tot geweld tegen diegenen die het misschien niet op slaafse wijze eens zijn met onze kijk op de zaak. Dit is nooit het geval geweest in Zimbabwe.

Tijdens de ceremonie van deze week zei Mugabe naar verluidt: "En derhalve, dit inzicht is heel belangrijk – dat er gelegenheden moeten zijn (wanneer) we saamhorig moeten zijn." Daar zijn we het volledig mee eens.

Mugabe ging echter voort: "Welbeschouwd eten we gezamenlijk, nietwaar." Hiermee zijn we het absoluut niet eens. Dankzij de kwaadaardige en onmenselijke politisering van voedselhulp door de dictator tijdens het laatste decennium en meer zijn de meeste Zimbabweanen niet langer in staat om überhaupt iets te eten.

Dit is wat zijn zalvende verklaring over eenheid buitengewoon smakeloos maakt en we vragen ons dan ook af waar hij nu weer op uit is.

We zijn geneigd het eens te zijn met Tendai Biti’s analyse dat de doortrapte oude tiran weinig goeds van plan is – hij probeert een rookgordijn te leggen om de aandacht af te leiden van zijn uiterste minachting voor het bemiddelingsproces van Mbeki en zijn vasthoudendheid om bij zijn leven nimmer democratie toe te staan in Zimbabwe.

Het blijkt ook uitermate moeilijk om ook maar enkele MDC leden te vinden die werkelijk iets van de cadeaus ontvangen hebben.

Als Mugabe meent wat hij zegt zou hij alles moeten doen om de MDC en de burgermaatschappij te betrekken bij het proberen een oplossing te vinden voor het probleem van ons land.