Mugabe verantwoordelijk voor laten stranden van gesprekken

De door Zuid Afrika bemiddelde gesprekken tussen de regerende Zanu (PF) en de oppositie MDC blijken onherstelbaar mislukt te zijn. Wij keuren Mugabe’s weerspannigheid af. We kunnen niet begrijpen hoe hij de gesprekken die zouden kunnen leiden tot een oplossing voor de problemen van ons land kan laten mislukken, eenvoudig omdat de MDC weigert hem te erkennen als de wettige president van Zimbabwe (met recht, gezien het gewicht van rechterlijke stukken aangaande frauduleuze activiteiten die de presidentsverkiezingen van 2002 omringden). Dit zijn geen tijden om uit de hoogte te doen of voor egocentrisme. Met een land dat bloedt, met miljoenen mensen die honger hebben, die ziek zijn en werkeloos, met kinderen die sterven door ondervoeding en ziekten die kunnen worden voorkomen – zijn dit tijden voor staatsmanschap.

In Godsnaam – geef alstublieft het land de eerste aandacht.

Toen hij, in opdracht van de SADC, leiders opriep tot gesprekken tussen de twee tegengestelde kanten, drong President Thabo Mbeki er bij de partijen op aan naar de conferentietafel te komen zonder voorwaarden vooraf.

Zoals zo vaak in het verleden heeft Mugabe Mbeki simpelweg genegeerd. En Mbeki heeft gedwee zijn mond gehouden.

Er was nooit enige serieuze bereidheid tot een dialoog van de kant van Mugabe en Zanu (PF). De benoemde onderhandelaars, Patrick Chinamasa en Nicholas Goche, zijn bij minstens twee gelegenheden niet eens op komen dagen bij de geplande ontmoetingen.

Het voortgaande geknoei met de gebrekkige grondwet door de regerende partij, zoals aan de orde gesteld onder het 18^e amendement, zal Zimbabwe’s problemen niet oplossen.

Alleen een nieuwe grondwet zal dit doen.

Bij gebrek aan enige krachtige en praktische gerichtheid op het redden van het land Zimbabwe van de kant van de SADC en/of Mbeki, kan de regio een ongehoord afglijden in chaos tegemoet zien – met alle gevolgen voor de gezondheid, het milieu en de economie, waardoor de ontwikkeling tientallen jaren terug zal worden gedraaid. Eerder uitgeroeide mens- en dierziekten verspreiden zich al buitensporig in Zimbabwe – en kennen geen door mensenhand gemaakte grenzen.

Naast de hieruit voortvloeiende omvang van menselijk leed, met voor de hele regio het risico van het tenietdoen van jaren van ontwikkeling, is het voor de rest van de wereld, die ziet dat miljarden dollars aan ontwikkelingsgelden worden weggegooid, niet verkropbaar.