Hoofdredactioneel commentaar 23-10-07

 Aan studentenleider Edward Hlatshwayo, die werd gemarteld in politiehechtenis en die ernstig medische hulp nodig heeft is andermaal borgtocht geweigerd door de harteloze autoriteiten in Harare.

Hij is een van de vele slachtoffers van marteling die zijn weggekwijnd in Mugabe’s gevangenissen na zware aframmelingen door onhandelbare politiemannen, die zich nu gedragen als gangsters.

Hlatshwayo’s beproeving volgt hetzelfde patroon als wat MDC functionarissen eerder dit jaar werd toebedeeld. Zij werden met veel media tam tam van de regering gearresteerd, ervan beschuldigd dat ze terroristen waren, beestachtig geslagen en opgesloten onder smerige omstandigheden – zonder medische zorg, voedsel en toegang tot hun familie en advocaten.

Na verschillende maanden in de gevangenis werden ze allemaal, op een na, vrijgelaten. Er was nooit enige twijfel aan hun onschuld. Zelfs de politie wist aldoor dat ze onschuldig waren. Maar zij handelden op “bevel van hogerhand” om hun gevangenen te straffen om ze een lesje te leren. Met andere woorden – wederrechtelijke straf.

Waarom?

Gewoon omdat het oppositieleden waren. De boodschap is duidelijk – Mugabe tolereert geen afwijkend stemgeluid.

Dit gebeurt allemaal terwijl Zanu (PF) vertegenwoordigers – inclusief de zogenaamde minister van justitie – vermoedelijk hun handen vol hebben aan onderhandelingen met de MDC om Zimbabwe terug te brengen tot de regel van de wet en een gelijkwaardig speelveld te scheppen om het houden van vrije en eerlijke verkiezingen over vijf maanden te vergemakkelijken.

De MDC heeft ervoor gezorgd dat de Zuid-Afrikaanse President Thabo Mbeki volledig op de hoogte is van alle gevallen van door de staat gefinancierd geweld tegen afwijkende stemmen. Hij kan niet langer zeggen, zoals hij vaak in het verleden deed, dat hij zich er niet van bewust is waar het Mugabe regime op uit is.

Het moet nu toch voor iedereen pijnlijk duidelijk zijn dat vrije en eerlijke verkiezingen niet in Zimbabwe kunnen worden gehouden onder deze voorwaarden.

Mbeki’s zelf opgelegde deadline verglijdt snel in de geschiedenis – zonder dat er iets bereikt is. Onschuldige Zimbabweanen, zoals Hlatshwayo, blijven het meest lijden onder de ongebreidelde wreedheid van het Mugabe regime.

De bal ligt geheel en al bij Mbeki – en de wereld kijkt toe.