De mensen hebben de macht

Als er al enige twijfel was over Mugabe’s geloofsbrieven als democraat, dan heeft hij ze voor eens en voor altijd terzijde gelegd. Hij is geen democraat. Hij is een tiran.

Voor de verkiezingen deed hij veel moeite om de MDC te kapittelen over acceptatie van de resultaten – ongeacht hoe die zouden zijn.

Zijn onwaarschijnlijk rijke generaals vertelden de Zimbabweanen hetzelfde – in zeer duidelijke bewoordingen. De door de straten van Harare en andere steden paraderende tanks, waterkanonnen en raketwerpers onderstreepten onheilspellend hun standpunt.

Maar toen eenmaal de aan stembureaus opgehangen resultaten publiekelijk bekend werden en het duidelijk werd dat de stemming tegen hem had uitgepakt, begon hij fors op zijn schreden terug te keren.

Weg was zijn boodschap over het accepteren van de wil van het volk.

In plaats hiervan krijgen we de minst fijngevoelige poging die we ooit zagen om de Zimbabweanen en de rest van de wereld voor de gek te houden en ze te laten geloven dat de ZEC* de verkiezingen had gemanipuleerd ten gunste van de MDC. De ZEC is nu schoongewassen, verzekert Didymus Mutasa ons, en nu kan het tellen opnieuw beginnen om ons de juiste resultaten te geven.

Enkele ZEC ambtenaren zijn al gearresteerd, terwijl stembussen in Masvingo zijn geconfisqueerd door de politie en de CIO – in afwezigheid van waarnemers en toezichthouders, wat goed uitkomt. Wie zal nu de resultaten van een hertelling geloven?

Het tragische aan deze hele zaak is dat de Zuid-Afrikaanse President, Thabo Mbeki, die, voorafgaand aan de verkiezingen, ook op ons allen aandrong de wil van het volk te accepteren, en zijn AU en SADC collega’s bereidwillige medeplichtigen blijken te zijn bij deze teleurstelling. Hun stilzwijgen kan, nu we de tweede kwellende week beginnen, niets anders betekenen.

Intussen lukt het de MDC niet toegang te krijgen tot het rechtssysteem in Zimbabwe.

Gewapende Zanu (PF) schurken in politie-uniform probeerden hen zelfs lijfelijk de toegang te beletten tot de gebouwen van het Hooggerechtshof, afgelopen weekend, om er hun stukken in te leveren.

Al deze informatie bevindt zich in het publieke domein. Niet alleen The Zimbabwean, maar vele andere gerenommeerde kranten in de regio en, natuurlijk, de hele internationale pers hebben uitvoerig bericht over deze bedroevende zaak.

Ondanks alles weet iedereen dat Mugabe werd verslagen door Morgan Tsvangirai. En deze keer zullen de Zimbabweanen niet uit angst een vervolg van zijn tirannieke regime aanvaarden. We weten waar we op gestemd hebben.

Als we gedwongen worden weer te stemmen zullen we deze gewonde buffel, die zo hard om zich heen schopt in zijn doodsstrijd, een beslissende slag uitdelen. We zijn er ook heel zeker van dat dit niet meer gaat om een individu. De hoge militairen en andere bonzen verstoppen zich achter de oude man om hoe dan ook hun eigen huid te redden en hun onrechtmatig verkregen bezittingen veilig te stellen.

De Zimbabweanen hebben hun trucs nu door. Wij moeten niet reageren op hun provocatieve en intimiderende gedrag. Al wat we moeten doen is vredig blijven en onze stem gebruiken.

Wij zullen het laatst lachen.

Wij juichen het recente besluit van Simba Makoni en Arthur Mutambara toe om zich achter Tsvangirai te scharen in geval van een herverkiezing. Dit laat de ware politieke rijpheid zien en belooft veel goeds voor onze toekomst als een multi-partijen democratie – verscheiden en toch tolerant.

*ZEC Zimbabweaanse kiescommissie, vert.