Het kantoor was destijds opgeleverd met vaste inboedel. Het kan goed dertig jaar geleden zijn. Het dubbele stopcontact heeft zoals alle stopcontacten zijn plaats in een hoek van die ruimte. Een relatief rustig bestaan heeft het achter de rug. Als vaste energiebron voor een paar bureaulampen, die zelf over een aan-uit schakelaar beschikken, heeft het niet echt met slijtage te maken gehad. Nooit is het gebruikt om er een stekker gauw uit te rukken. En ook niet om er daarna weer even snel een ander in te drukken. Het stopcontact is oud, het heeft nostalgische waarde. Maar er is niks mis mee. Het zorgt voor contact, het is te gebruiken.

Ondertussen is de boel wat verbouwd. Een net ingericht kantoor is het niet meer. Veel nieuwe stopcontacten zijn er bijgekomen. Ze zijn nodig voor bossen elektriciteit die liggen te wachten op het doorgeven van energie uit de muur aan allerhande opnames. Stapels geluidsapparatuur staan op stand-by. De aanwezige bekabelarij gaat er voor zorgen dat audiogolven regelmatig de ruimte zullen vullen. Het kantoor is niet meer, het is nu een werkruimte voor allerlei creatieve geesten. Muzikanten hebben hier een plek gevonden om te repeteren.

Het stopcontact heeft nog steeds zijn plaats in de stoffige maar rustige hoek.

Een centrale plaats in het voormalige kantoor is bestemd voor een prachtige grote saxofoon. Die is het eigendom van Eddie Harris. Hij is verantwoordelijk voor de aanwezigheid van vele energiebronnen en energietransporteurs. De enorme hoeveelheid opnames van deze muzikant vragen daarom.

Hij gebruikt zijn instrumentarium niet op de gebruikelijk gangbare manier. Telkens opnieuw probeert hij wat op zijn saxofoon. Een ander mondstuk, een ander geluid. Een trompet wordt soms opgepakt, variaties worden uitgeprobeerd. De toetsinstrumenten zorgen voor de begeleiding, de toetsenborden worden voor de verschillende nummers ingesteld en bijgesteld en opnieuw ingesteld. Andere muzikanten komen stukken opnemen. Ze spelen hun loopjes in allerlei vormen. Daarna herhalen ze het met de correcties erop. Telkens opnieuw worden de energiebronnen aangesproken. Elektronische apparatuur krijgt zijn in’s en out’s. Ritme-boxen worden aangezet.

De aanwezige technicus is continu bezig nieuwe aansluitingen te maken tussen geluidsbronnen en –brengers. Melodie, maat en ritme gaan zich herhalen. Telkens opnieuw wordt letterlijk en figuurlijk een andere insteek gemaakt en gebruikt om het klaarliggende nummer met een andere intentie en in andere uitvoering weer te geven. Een andere maat, een andere toonhoogte, de muziek blijft zich herhalen.

Stopcontacten zijn er niet voor niks.

In de rustige hoek staat een tafel met een koffiezetapparaat. Die tafel ligt al gauw vol met van alles, het is de hoek waar gepauzeerd wordt.

De verantwoordelijke voor het reilen en zeilen op de werkvloer kiest voor veiligheid en zekerheid. . Niet elk gat wordt gebruikt om een stekker in te steken. Hij zorgt telkens opnieuw voor de meest praktische aansluitingen; duidelijk gemerkt en met zo min mogelijk lassen. Allerlei verschillende stekkers, een soldeerbout, snoer, zekeringen,stoppen, tape etc., het ligt klaar om gebruikt te worden.

De musici bekijken het oude stopcontact onder de tafel met bewondering en verwachting. Zij zijn in hun naïviteit wat minder voorzichtig en steken de stekker regelmatig in dit contact. Er is er altijd wel één van de twee vrij. Snel willen ze ergens naar luisteren of wat uitproberen. Een contact waar een rij dubbelstekkers met allerlei aansluitingen inzit, is dan geen voor de hand liggende keuze. Zonodig wordt de stekker van het koffiezetapparaat er even uitgetrokken. Het stopcontact is te gebruiken. Er is niks mis mee.

Er wordt gewist, er wordt opnieuw opgenomen. Het stopcontact onder de koffietafel krijgt een steeds groter aandeel in het geheel. Andere zaken dan muziek vragen elektriciteit. Belangrijke mensen met brilletjes en aktetassen hebben ook stopcontacten nodig. De stekker van het koffiezetapparaat wordt er steeds vaker uitgetrokken. Een leeslampje krijgt zijn vaste plaats op de tafel. Naast de leesbril wordt daar veel neergelegd. Papieren in allerlei maten en vormen stapelen zich op. Belangrijke papieren kreuken en er komen vieze vingers op. Ze moeten opnieuw geschreven worden. Ook snel gemaakte schetsen komen op de stapel terecht. Het leeslampje wordt niet meer uitgedaan. Even snel stroom nodig, dan wordt de andere stekker uit het dubbele contact getrokken.

De schetsen verdwijnen in de prullenbak, statieven met flitslichten worden neergezet. Een ander geluid klinkt door de ruimte. De sluiter van een camera is niet luid maar overal in de ruimte laat hij zich horen.

Ook de contactopnames komen naast het leeslampje te liggen. Ontwerpen nemen de plaats in van de schetsen. Er is licht nodig, veel licht, en koffie. De stekker van het leeslampje wordt uit het stopcontact getrokken. Dat stopcontact…

"IS IT IN". Een wel heel erge "doe het zelf stekker" staat op het punt om connectie te maken.

"Dat is hem, die ga ik gebruiken voor je hoes"

arjo

2 september 2010