Paul Vlemminx

DE SCHERESLIEP

De scheresliep loopt deur de dorpen,

hij weet elk huiske staan,

In elke herberg leet ie aan

en wordt eruit geworpen.

En zat zie ik hem henengaan

langs dreven en langs stegen.

Den alingen dag is onderwege

dees menneken uit de maan.

En strontnat van den Mertsen regen

had ie weer aangeleed.

Ik slaap in 't schop, had ie gezeed ;

daar had ie meer gelegen.

's Mergens (hij weet nie, waar 't aan leet)

is zijnen örgelkreugen

ewèg ; verroest, da most nie meugen.

Waar laag het aan? Waar schee 't?

Den örgeltrapper wou nie deugen ;

hij zoop z'n eigen zat.

Maar nergend is er op de pad

zonen schonen koffiemeulen.

Genen beetren machinist aan 't rad

als dezen bessembijnder.

die in de Kets mee zeuven kijnder

woont in een keldergat.