Beversluis & Dohmen

       Beversluis 

Jeugd

De balzalen van mijn jeugd

Mysteries in de ogen van een vrouw

Verloren woordloze geneugten

Niet gesproken van toekomst of trouw

Een echo die navraagt hou ik van jou 

Ruist door de balzalen van mijn jeugd.

 

De balzalen van mijn jeugd

Gevuld met loze woorden, vage vrienden,

Die alsnog krijgen wat ze verdienden

Dankbaarheid uit overtuiging

Dat ik ook niet weet of er iets misging

In de balzalen van mijn jeugd.

 

De balzalen van mijn jeugd

Even vloeibaar als vasthoudend,

Even gejat als gelouterd,

Tezelfdertijd gevormd als ze zijn afgebroken,

-Van elke weerbaarheid verstoken-

hebben hun wortels in anarchie en deugd

intense pijn en ook veel vreugd

Verlicht de balzalen van mijn jeugd.

 

De balzalen van mijn jeugd

Raken voller als ik ouder word

Tijdslimiet die elk gesprek beknot

En ergens ooit ontdek je dat

Nooit een gesprek als was in je

Handen is, een fijn gemis van koper

Elke lettergreep uitgesproken

Blijkt een stille zeisloper

In de balzalen van mijn jeugd.

 

De balzalen van mijn jeugd

Ik loop er nog graag in

Gedachten rond. Muziek klinkt

Ervaar toch verstilling, enkel

Gewaarwording, de smaak

Van mamma’s stem. Ik

Kan er kijken, maar

Aankomen nooit...

Aan de balzalen van mijn jeugd.

 


Onfortuinlijk

Gedrenkt in de eenzaamheid, verbogen ijzeren smoel

Geveinsd tegen gezapigheid, verbond tegen gevoel

De leeghoofdjes kaalgeplukt, terwijl iedereen het zag

Het holle land ligt afgerukt in schier zelfbeklag.

 

Wie de grootste bek heeft, praat van winnaars en verliezers

Wie verschrompelde tot niets, is ineens in staat tot kiezen

De onfortuinlijke, hem deert het niet, hij schrijft nog slechts in raadsels

Wanneer men het aan hem vroeg, dan noemde hij het staatsschuld

 

Dus zeg nog eens iets linkers of verzin een keer wat flinks

De woorden worden klinkers en hun betekenis slinkt

Want hoe je ‘t ook wendt en hoe fout het ook klinkt

Er is gestorven voor het volk, en die kogel kwam van links.

 

De onfortuinlijke, hij weet het al: hij leeft, geen last van haaruitval

Zijn weg leidt hem naar vrijheid en zijn vrijheid is een vogel

Als het zijn tijd is zal hij gaan, dan sterft hij aan een hartaanval

Of aan de kanker maakt niet uit, alleen nooit aan de kogel.